jong geleerd, oud gedaan

Kjeld (2 jaar) is de jongste telg van de Avantafamilie. Op dit moment is hij met zijn ouders in Namibië, zijn eerste grote reis. En dat het bloed stroomt waar het niet gaan kan, blijkt wel uit de berichten die we zo nu en dan krijgen:

"Kjeld past zich perfect aan dit kampeerdersleven aan. Hij zwaait al net zo achteloos naar elke passerende auto als Rick, is altijd op zoek naar wild of andere bijzonderheden en wil niet meer op de achterbank zitten maar tussen ons in op de voorbank. Anders ziet hij nooit als eerste wild!"

En uit een mailtje van zijn vader:

"Hij heeft het bijzonder naar zijn zin en is natuurlijk mijn vaste assistent bij het vuurtje poken. Als ik op zoek ga naar hout zit hij rustig een uur op z'n knietjes bij de beoogde vuurplek met een stok in het zand en de stukjes hout te roeren. Verder is hij verbeten op jacht naar spinnen, die hem helaas te snel af zijn. Hij heeft immers geleerd van zijn moeder om die dood te maken (die er zelf nogal bang voor is. E.)! Bij de Kokerbomen kon hij z'n lol op wat daar liepen nogal wat grote, gepantserde exemplaren."

You go, Kjeld! We zijn trots op je.

E.

gezondheid op reis I: hondsdolheid

Niets is zo vervelend als ziek zijn op reis. Je vakantie is meestal toch al korter dan je zou willen en kostte een lieve duit - je ellendig voelen is dus het laatste wat je wilt. Bovendien lig je, als je dan toch ziek bent, het liefst in je eigen bed. Dokters- en ziekenhuisbezoek in den vreemde wil je als het even kan ook vermijden.

Daarom een nieuw serietje op dit weblog: gezondheid op reis. Vol tips, adviezen en wijze raad van doorgewinterde reizigers. We beginnen met de behoorlijk enge ziekte hondsdolheid.

Over de hele wereld kom je ze tegen: zwerfhonden. Soms in de vorm van schattige vuilnisbakkenraspuppies, soms in de vorm van wolfachtige, valse monsters. De monsters jaag je meestal makkelijk weg met een steen, maar blijf liever ook uit de buurt van de puppies. Ze kunnen namelijk besmet zijn met hondsdolheid. In Elsevier nr. 11 staat een artikel over dit gevaarlijk virus, dat overdraagbaar is van hond op mens. Ook katten, apen, vossen en vleermuizen kunnen hondsholheid overbrengen.

Het is mogelijk om ingeënt te worden tegen hondsdolheid. Dit wordt alleen aangeraden als je verblijf in het buitenland langer dan drie maanden duurt. Voor korte reizen is het dus niet nodig. Blijf uit de buurt van de hierboven genoemde dieren en zorg dat ze je niet bijten, krabben of likken. Gebeurt dat toch, ontsmet eventuele wondjes dan zorgvuldig. Ga vervolgens zo snel mogelijk naar de dokter, zodat er maatregelen genomen kunnen worden.

In Nederland komt hondsdolheid zo goed als niet voor.

E.

PS. de Avantakinderen konden het soms niet laten toch met de hondjes te spelen. Ze waren een welkome afwisseling op het schaarse speelgoed tijdens de lange kampeerreizen door Europa. Gelukkig hebben we geen van allen ervaring met hondsdolheid!

Foto 1 is gemaakt in Armenië, foto 2 in Iran.

sterke verhalen

Vandaag kregen we op kantoor een mailtje van een Avantareiziger. Hij had op zijn werk 'sterke' verhalen verteld over Avanta en daarbij meegedeeld dat die organisatie in alle landen ter wereld geweest is. Maar dat geloofden zijn collega's niet. Want Noord-Korea kom je niet zomaar binnen dus daar zou Avanta vast niet geweest zijn. Om dat te verifiëren werd er een mailtje gestuurd.

Het antwoord?

Natuurlijk is Avanta in Noord-Korea geweest. Het is tenslotte een land en wij gaan niet beweren dat we in alle 195 landen ter wereld geweest zijn als dat stiekem niet zo is. Als bewijs heeft Daan een enkele pagina's (met foto) uit het boek 'Reisverhalen' van Ies Goedbloed Sr. gescand en meegestuurd met het antwoord.

Het klopt dat het niet eenvoudig is om Noord-Korea te bezoeken. Maar Ies Sr. is niet voor één gat te vangen en ook gesloten grenzen houden hem niet altijd tegen. Zo is hij met zijn gezin zelfs in het Roemenië van Ceaucescu geweest. Hij weet meestal wel een grensovergangetje te vinden dat maar minimaal bezet is. Met vasthoudendheid en kennis van zaken kom je vaak een heel eind. Onze recente reizen naar Saudi-Arabië zijn daar een voorbeeld van. Dit soort reizen zijn de boeiendste en laten de diepste indrukken achter. Zoon Ies Jr. bijvoorbeeld, destijds nog maar een klein kereltje van een jaar of vier, weet nog heel goed hoe volwassen Roemeense mannen als een kind zo blij waren met één van zijn speelgoedautootjes. Maty zal haar gesluierde bezoek aan Iran en de krampachtig opgehouden schone schijn in Noord-Korea ook niet snel vergeten.

Dus als je sterke verhalen hoort over Avanta: houd er rekening mee dat ze waar kunnen zijn! (Overigens doen er ook Avantafabels de ronde, daarover een andere keer.)

guestblogger Hemma: Chili

onderweg naar het merengebied

Met 50 kilo windsurfspullen, een koffer vol zomerkleding en zónder Spaans woordenboek vertrokken Arnold en ik in november naar Brazilië en Chili. Dat Spaanse woordenboek was een behoorlijke vergissing. Niemand in Zuid-Amerika spreekt Engels en wij geen Spaans. Dat leverde overigens heel erg creatieve communicatie op en noodgedwongen spraken wij aan het einde van de reis het nodige Spaans.

In Brazilië verbleven we een week lang in een prachtig dorpje aan de kust. Helemaal geïsoleerd vanwege omliggende zandduinen hebben we daar een week lang vooral uitgerust. Zoiets is heel relaxed, maar daarna hadden we erg veel zin om meer te zien en rond te gaan reizen in Chili.

verlaten strand aan de Chileense kust

Als we aangekomen zijn in Santiago, valt mij als eerste op dat Chili er eigenlijk precies zo uitziet als ik verwacht had. Behoorlijk westers, vriendelijke bevolking en de natuur wat droog en ruig met aan de kust hoge rotsen en verlaten stranden. Al snel blijkt dat Chili veel meer te bieden heeft dan ik kon vermoeden. Binnen een paar uur rijden kan het landschap compleet veranderd zijn. Chili onderscheidt zich van andere landen vanwege de enorme diversiteit in klimaten en natuur. Het land heeft maar liefst acht verschillende klimaatzones, van woestijnklimaat en mediterraan klimaat tot gematigd en subtropisch klimaat. En dat betekent natuurlijk ook dat de natuur enorm gevarieerd is.

krioelende zeeleeuwen bij Isla Chaneral

Wij trokken eerst naar het zuiden waar het merengebied ligt. De naam zegt het al; hier zijn heel veel meren en verder veel vulkanen en dichtbegroeide bossen. Echt prachtig. Veel Chilenen uit Santiago vieren hier vakantie en daarom waren sommige stadjes en nationale parken behoorlijk toeristisch. Zoals bijvoorbeeld het prachtige park Puyehue waar sommige riviergedeeltes natuurlijk opgewarmd worden door vulkaanaderen onder de grond. Gelukkig bleven er nog genoeg plaatsen over waar inwoners verbaasd waren over ons bezoek. De havenstad Puerto Montt was ons zuidelijkste punt. Nog verder naar het zuiden begint Patagonië, maar helaas hadden we niet genoeg tijd om dit gebied met talloze gletsjers, meren en watervallen te bezoeken.

hier komen de beroemde Chileense wijnen vandaan

Daarom trokken we via de kust weer terug naar het noorden. Wat een prachtige kust heeft Chili! De gezellige dorpjes, verlaten stranden en hoge rotskliffen vormen een bijzonder geheel. Voor Arnold was de kust extra interessant, omdat het er vaak waait en er hoge golven zijn. Ideaal voor windsurfers.Een paar honderd kilometer ten zuiden van Santiago kruisen we een groep van Avanta en samen brengen we een weekend door. We hebben een perfecte kampeerplek gevonden aan de rand van het bos, met een grasveldje voor de tenten, een strand om over te wandelen en een blauwe zee die ons ’s nachts in slaap ruist. Heel gezellig en bovendien kunnen we wat tips uitwisselen van plaatsen die je in Chili absoluut niet mag missen.

paard (met veulen) en wagen op het strand

Op advies van de Avantagangers zetten wij koers naar ons noordelijkste punt: Caleta Chaneral. Een heel klein vissersdorpje aan de kust vlakbij het eilandje Isla Chaneral. Je kunt daar met vissers een boottocht maken en een dolfijnenkolonie zien! Een paar uur lang varen we met twee vissers het hele eiland rond. Honderden pinguins, zeeleeuwen, zeehonden, vogels en zeeschildpadden worden door ons gespot. Helaas blijken de dolfijnen die normaal gesproken rond de boot springen, op reis te zijn. Tja, geef ze eens ongelijk…. Desalniettemin was het een heel bijzondere tocht en waren we heel tevreden met alles wat we gezien hadden.

halfwoestijn

Helemaal in het noorden van Chili ligt een enorme zandbak: de Atacama-woestijn. Deze woestijn staat bekend als de droogste ter wereld en er zijn zelfs delen waar nog nooit één druppel regen is gevallen. Wij hebben slechts halfwoestijnen gezien, waar nog wel af en toe een benzinestation was en we ook nog ieder uur mensen tegenkwamen. Iets wat in het hart van de Atacama heel zeldzaam is en waar leven haast onmogelijk wordt gemaakt door de extreme natuuromstandigheden. Helaas hadden we tijd tekort en ging dit bijzondere natuurgebied aan onze neus voorbij, maar wie weet een volgende keer…


Met dank aan Hemma Pijl-Goedbloed. Zin gekregen om ook naar Chili te gaan? Klik hier.

E.