Fleurige souvenirs
Smal paadje naar de rotskerk in Tigray
Hollandse spelletjes doen met Ethiopische kinderen
Moslima's in Harar
Ethiopië kan juist heel groen zijn
Eigenlijk dacht ik bij Ethiopië vooral aan droogte en honger. Dat dit land veel meer gezichten heeft, werd mij al snel duidelijk toen ik besloot een reis te boeken naar dit fascinerende land.
Addis Abeba ligt tussen de 2200 en 3000 meter hoogte en is daarmee bijna de hoogste hoofdstad van de wereld. Maar daar is niks van te merken als onze groep daar op een nacht in juli met het vliegtuig landt. Als we met onze enorme backpacks buiten komen, staan de taxichauffeurs te dringen om ons te mogen vervoeren. In oude roestige autootjes rijden ze ons voor een paar cent naar de andere kant van de stad. De stad is vies en donker, mensen liggen op straat te slapen en we zien groepjes kleine kinderen. Het hotel is voor Ethiopische begrippen vrij luxe, niet zo gek dus dat Nelson Mandela hier ook ooit een keer logeerde:)
Fans
Overal waar onze groep komt, hebben we in no time een horde fans achter ons aanlopen. Of het nu in een grote stad is of ergens midden in de rimboe: als paddestoelen uit de grond komen er op de meest gekke plaatsen kinderen met ons meelopen. Ethiopië staat ook bekend om de grote groepen kinderen die je kunnen achtervolgen. Volwassenen vinden dat vaak niet goed, omdat ze bang zijn dat de toeristen dan in het vervolg weg zullen blijven. We hebben verschillende keren meegemaakt dat kinderen een paar fikse klappen kregen met een stok om ze weg te houden bij ons. Ik vond het meestal juist wel gezellig al die kids. Ze konden ons Amhaars leren of wilden gewoon je hand vasthouden. Als we hoofd, schouders, knie en teen met ze deden, kwamen ze niet meer bij van de lach. En soms deelden we ballonnen of snoepjes uit. Dan moest je sterk zijn om jezelf staande te houden. Letterlijk, want aan alle kanten werd er dan aan je armen, kleren en benen getrokken.
De rotskerken van Tigray
Soms was het best handig om wat Ethiopiërs om je heen te hebben. Zoals bijvoorbeeld die keer dat we naar de rotskerken van Tigray gingen. Heel hoog in de rotsen zitten daar kerken verstopt. Een paar Ethiopiërs zijn zo vriendelijk om onze hand vast te houden en de weg te wijzen. De priester wordt ergens vandaan gehaald en deze oude man gaat ook mee naar boven. Het eerste stuk is makkelijk, maar dan ineens staan we voor een rotswand die bijna loodrecht omhoog loopt. Als we beseffen dat zelfs die oude priester hier omhoog kan komen en er vroeger zelfs moeders met kinderen omhoog klommen, dan moeten wij dit natuurlijk ook kunnen. Het leek een beetje op het klimmen tegen een rotswand in Nederland, maar dan zonder zekering. De enige zekering die je had was een Ethiopiër die soms ook zonder schaamte met twee handen je billen ondersteunde. We zijn allemaal veilig boven (en weer beneden) gekomen dus het heeft wel geholpen. Onderweg zien we een hoop skeletten in een grot liggen. Mensen willen hier speciaal begraven worden. Het laatste stukje is een meter brede richel naast een afgrond van zo’n 400 meter. Best eng, maar absoluut de moeite waard als we de kerk (na een veel te lange ceremonie van de priester) in mogen. De muren en plafonds zijn beschilderd met personen en verhalen uit de Bijbel. Ongelooflijk dat zo’n kunstwerk ergens in de rimboe van Ethiopië verstopt zit.
Koffieceremonie
De natuur van Ethiopie is enorm divers. De reis ging naar Noord- en Oost Ethiopië. Van ruige, droge rotspartijen in Dire Dawa tot heel veel groen in de omgeving van Gondar. Met bloemen, kleurrijke vogels en enorme panoramaviews is Ethiopië echt adembenemend. We hebben verschillende keren prachtige wandelingen gemaakt. Soms werden we dan uitgenodigd bij locals die ons de koffie-ceremonie lieten zien. Een echte Ethiopische traditie waarbij het hele proces van koffiebonen branden, malen en koffie drinken gedaan wordt. Maar ik drink geen koffie dus ik weet niet of dit lekker was. We werden ook een keer uitgenodigd in een klein hutje bij een vrouw thuis. Ze had bijna niks, maar toch mocht de hele groep binnenkomen en kregen we allemaal gekookte aardappels van haar. Een enorme traktatie van iemand die in zoveel armoede leeft.
Armoede
Helaas hebben we heel veel armoede gezien. Kinderen die op straat slapen, hele kleine hutjes van oude lappen, bedelende mensen, mensen met lepra enz. Echt honger hebben we niet veel gezien omdat dit in het noorden wat minder voorkomt. Maar kleine, ondervoede kindjes zonder schoenen en kapotte kleren zagen we de hele reis door. Het is ongelooflijk hoe vrolijk alle mensen daar zijn. Ze hebben zo weinig, maar toch waren we overal welkom en kregen we altijd een big smile.
Hyena’s voeren in Harar
We hebben verschillende steden bezocht, maar de meest fascinerende vond ik Harar. Voor moslims wordt deze stad wel gezien als de vierde heilige stad van de islam. Harar heeft 99 moskeeën, heel veel kleine straatjes en er is overal markt. Het lijkt wel of iedereen in deze kleurrijke stad op straat leeft. Omdat er zoveel moslims wonen, besluiten wij om ons daar op aan te passen en een hoofddoek te kopen. Van alle kanten worden we daarmee geholpen. Vrouwen adviseren ons bij de kleur en kleine jochies van twaalf leren ons hoe we hem om moeten knopen. ’s Avonds gaan we naar de hyenaman van Harar. Een toeristische attractie, maar wel heel leuk en spannend. Als het donker geworden is, vertelt een local ons waar de hyenaman die avond is. We lopen door allerlei onverlichte steegjes dwars door de stad. Als we aan de rand van de stad aankomen staren zo’n 14 paar glimmende hyenaogen ons aan. De hyenaman neemt ons geld in ontvangst en begint met het voeren van de beesten. Stoer doet hij een stokje vlees in zijn mond en een hyena springt er naartoe om het op te vreten. Wij mogen het ook proberen. Een paar minuten eerder vertelde een groepsgenoot mij nog dat de kaken van een hyena nog sterker zijn dan die van een krokodil, maar toch loop ik (trillend) naar de bak met vlees en hou een stokje naar voren. Gewoon met mijn hand, dat wel. Ik ben zelfs bang voor een spin dus dit is een hele stap. Vijf gulzige hyena’s staan klaar om het vlees uit mijn hand te snaaien, maar wie het eerst komt wie het eerst maalt. En mijn hand zit er nog aan. Zo eng was het eigenlijk niet eens.
Echt Afrika
Wie naar Ethiopië gaat, moet dealen met echte Afrikaanse praktijken zoals grote vertragingen als je een binnenlandse vlucht neemt, kakkerlakken in je ‘hotel’, corruptie, vlees met ziekmakende bacteriën enz. Maar toch is dit land zeker de moeite waard om te bezoeken vanwege de prachtige natuur, de vriendelijke mensen en de fascinerende cultuur. In de gids stond: Zuid-Ethiopië en Kenia. Dit kon niet doorgaan vanwege gerommel in Kenia, maar wie weet komt er een vervolg op Noord en Oost Ethiopië…ik ga zeker mee!
Vrolijke kerkdienst in Dire Dawa
