woensdag 30 augustus 2017

15 reizigers op Cuba

Na een ommetje gemaakt te hebben in Moskou, komen we dinsdag 11 juli 2017 aan op het bruisende Havana. Verkreukeld van de lange vliegreis, een droge keel van de langdurige blootstelling aan de airco en wat onrustige ingewanden van het Aeroflot voer, werken we ons met paspoort en VISA door de controle. Verwachtingsvol staan we als vijftien nog ietwat onbekende mensen in een groepje. Hoe gaan de komende twintig dagen eruit zien, wat voor land is Cuba? Maar vooral: welk avontuur staat ons te wachten? Little did we know…


Uno: Hospitalidad
Waar te beginnen? Na drie weken rondtrekken hebben we zo ontzaglijk veel beleefd. Het mooiste is toch echter wel de warme ontvangst en bewonderingswaardige gastvrijheid van Cuba en de Cubanen. Dankzij de niet aflatende charme (en het rappe Spaans) van onze reisleidster Marion werden deuren letterlijk en figuurlijk geopend. Zo sliepen we in Havana tweemaal in hetzelfde casa, waar we overladen werden met knuffels, mangosap, kussen, mangosap, airco, mangosap, liefde, mangosap, warmte en mangosap. Cuba is een land dat veel schaarste kent, maar niets werd gespaard om deze vijftien reizigers het beste van Cuba te laten zien. Waar we ook kwamen, er werd gekookt, we mochten overal slapen, we werden vriendelijk geholpen. We kregen zelfs een rondleiding van een ex-bokskampioen in Santiago de Cuba (ja, dat hebben we even geverifieerd, nee we konden hem niet vinden) en maakten vrienden met onder andere een charmante cowboy – een Cubaan met blauwe ogen, zucht… - en vader en zoon Luis.


Dos: Callos en el culo
Cuba neemt van punt tot punt zo’n 1750 kilometer van onze aardbol in beslag. De route die we aflegde in onze drie stalen huur-rossen, bedroeg 3.423 kilometer. Een letterlijk veelbewogen rit. Diverse kraters in het wegdek zorgden ervoor dat we af en toe uit moesten wijken waardoor we gezellig tegen de linker, danwel rechterkant van de auto geplakt zaten. Ook de zoektocht naar tankstations waar Especial werd verkocht was vaste prik. Diverse keren moesten we op een reservetank toch nog “iets verder rijden” en reden we eenmaal zelfs op de laatste druppels een tankstation binnen.

Tres: Iglesias Cubanas
De mooiste en meest indrukwekkende herinneringen liggen in de Cubaanse kerken. In Havana werden we meteen uitgenodigd voor een kerkdienst. Het begon om 20:00 uur, maar daar hadden wij onze eerste kennismaking met Cubaanse planning. Op dat tijdstip waren er vijftien Nederlanders en vijf Cubanen. Maar naarmate de avond vorderde werd dat meer en aan het einde van de avond zat de kerk vol. We zongen Spaanse liedjes (of deden alsof) en zongen de gemeente in het Nederlands toe – maar dan iets minder swingend dan de locals – en spraken met de dominee. Via de Spaans Evangelische Zending leverden we Spaanse bijbels af.

In Camaguäy zouden we een laptop afleveren in een kerkje. We hadden die dag het grootste gedeelte stil gestaan door autopech en waren wat gaar en moe. We reden met de auto’s een wijk in die je normaal alleen in documentaires of op foto’s ziet. Kleine, krakkemikkige huisjes, de riolering zichtbaar, modderwegen, paarden aan een touw voor de deur, varkens in de tuin, veel mensen buiten. In onze westerse ogen: armoede. We werden warm ontvangen in de kerk, een gebouwtje van ongeveer vier bij vijftien meter, golfplaten dak, dertig houten bankjes en bungelende airco’s. De dominee, zijn vrouw en twee kinderen gingen meteen aan het werk om een maaltijd voor ons te koken en slaapplekken te regelen. De dominee vertelde zijn levensverhaal, hoe hij op jonge leeftijd een ongeluk had gehad, hoe hij Gods roeping daarin had gezien en dat hij nu leider was van de kerk, maar vooral van de jeugd. Hoe een groep van vijftien Amerikanen begin juli zou komen, maar niet kwam en dat wij nu kwamen – met vijftien mensen. Hij sprak zo groot over God, vol liefde en aanbidding. Dat is een herinnering waar we gedurende de rest van de reis nog veel aan hebben teruggedacht en over hebben gesproken. God is overal!


Cuatro: Los animales de Cuba
Bijzondere aandacht verdient ook: de fauna van Cuba. Dit varieerde van welkome gasten, tot onwelkome gasten. Het strand van Santa Lucia behuisde hele kolonies krabben. Tijdens ons avondeten aldaar aanschouwden we een vang-actie van twee vurige Cubanen die in een mum van tijd grote zakken vulden met krabben en weer vertrokken in hun oldtimers. Op een van de slaapplaatsen werden we bezocht door een heuse tarantula. Gelukkig was daar held ‘Freddy’ – de eigenaar van het huis waar we kampeerden – die sloeg met zijn slipper Teunette Tarantula naar de knoppen en hakte haar daarna nog even doormidden. Crisis bezworen. Tijdens een nachtelijke tocht zagen we een groene schildpad eieren leggen. Op een goede dag gingen we op safari en zagen we kolibri’s, wilde paarden, krabben, slangen, aasgieren en meer. Ook het onderwaterleven is een bezoek aan Cuba waard: een kleurrijk scala aan vissen, zeesterren, kwallen en planten waren met duikbril en snorkel excellent waarneembaar. Een absoluut hoogtepunt: een tocht door Valle de Vinales per pony express. Wind in de haren, op een briesende bles, lekkere rumcocktails en sigaren onderweg: we wilden nooit meer naar huis.

Naast alle levende dieren, werd ook de serie roadkills vrij lang. Zo reden we over een slang, een kamikaze-leguaan en werd meer dan een krab geplet. Opmerkelijk genoeg, wel allemaal door dezelfde chauffeur, een ernstige zaak.


Cinco: Si, vamos!
Wat een ervaring. We hadden autopech, beleefden tropische regenbuien, handelden onderling in O.R.S. en Norit, hadden soms hoge nood boven op een rots zonder toilet. We deden de was onder toezicht van twee leguanen, maakten vele vrienden, zochten naarstig tankstations, kochten illegaal brood (buiten het bonnensysteem om), reden paard en gingen op safari.

We reden van Havana richting Santa Clara, Camaguay, playa de Santa Lucia, Santiago de Cuba, Las Tunas, Trinidad, Cienfuegos, Playa Giron, Havana (om eenvijfde van de groep uit te zwaaien), Pinar del Rio, Manuel Lazo, Cabo de San Antonio en weer terug via Valle de Vinales naar Havana. We sliepen in kerken, op bergen, in hotellobby’s, hostels, op het strand, op diverse patio’s, bij onze nieuw vrienden Luis & Luis en op het vliegveld.



Ik realiseer me hoe vaak ik het woord ‘hoogtepunt’ heb gebruikt en nog vaker wilde gebruiken. Deze reis was een groot hoogtepunt, Cuba is een veelzijdig, vindingrijk, cultureel sterk, historisch diep land. Een absolute aanrader!


Met dank aan Nienke voor het reisverslag!
De eerstvolgende Avantareis naar Cuba vind je hier.

woensdag 23 augustus 2017

Three in a row: #4 Deelnemer Coen over IJsland

In deze blogserie kiezen deelnemers zelf de drie leukste of meest interessante vragen die ze over hun reis willen beantwoorden. Deze keer deelnemer Coen over zijn reis naar IJsland. 


1. Wat is het meest bijzondere dat je hebt gegeten of gedronken?
Walvis! Naast de walvistochten die worden aangeboden kwamen we erachter dat walvis ook op de IJslandse menukaart staat. En ja, als je dan de laatste avond uit eten gaat en je ziet walvis op de menukaart staan, dan wil je natuurlijk wel kunnen zeggen dat je het ook gegeten hebt. Hoe het smaakte? Helemaal niet gek, een beetje biefstuk-achtig. (Misschien de volgende keer dan toch maar gelijk voor de biefstuk.)


4. Wat was je favoriete excursie tijdens de reis?
In Husavik, helemaal in het noorden van IJsland, gingen we de zee op om walvissen te spotten. De kans zou groot zijn dat we ze zouden zien, en dat is zeker gelukt! 


6. Hoe is de 'Avanta way of life' jou bevallen?
Heerlijk! Het was mijn eerste reis met Avanta, dus ik liet het maar over me heen komen. De vrijheid en het rond trekken zijn prima bevallen. Heerlijk ook om je niet druk te hoeven maken om je laptop of telefoon, maar gewoon te genieten van de natuur!


Deelnemer Gerben vertelde eerder ook al over zijn reis naar IJsland. Dat interview lees je >hier<.

Ook nieuwsgierig geworden naar IJsland? Wellicht is >> deze reis << wat voor jou?

zaterdag 12 augustus 2017

Three in a row: #3, deelnemer Geeske over Israël

Israël blijft een favoriet bij Avanta. Deelnemer Geeske reisde kort geleden met ons door dit bijzondere land en koos drie vragen uit onze vragenlijst. Dat leverde weer verrassende verhalen op. Enjoy!

De wraplijn (Tip: lees verder om te ontdekken wat dit inhoudt:))

4. Wat was je favoriete excursie tijdens de reis?

Dat was toch wel tijdens ons verblijf in Jeruzalem. We verbleven het weekend in de oude stad en sliepen ’s nachts op het dak van het hostel. Om daar te komen moest je dwars door de smalle steegjes en dan sta je versteld hoe al die mensen uit verschillende culturen zo naast elkaar leven. Je kijkt er je ogen uit!
In die tijd zijn we bij de Heilig Grafkerk (waar minstens 5 verschillende diensten tegelijkertijd gehouden worden en een moslim de sleutel beheert!), de Klaagmuur, in Getsémane, de Maria Magdalenakerk, op de Olijfberg en Yad Vashem geweest.
In het land van discipel Thomas is het echter maar de vraag of al deze heilige plaatsen echt op de juiste plek zijn aangegeven.
Maar wat mij het meest is bijgebleven is de rust en schoonheid in de graftuin! We kregen een rondleiding van een Belgische gids en die vertelde vol passie de geschiedenis vanuit de Bijbel. De bloemen stonden vol in bloei en er hing een ontspannen sfeer…

Bar Mitswa bij de Klaagmuur

In de graftuin



17. Hoe vermaakten jullie je tijdens lange ritten?
Omdat Israël niet zo’n groot land is maakten we over het algemeen geen lange autoritten; desondanks hebben we sommige dagen best wat uurtjes in dat blikke gevaarte gezeten. Ik kan wel zeggen dat we ons prima vermaakt hebben.. en hoe!

Zo reden we door prachtige gebieden (bekend vanuit de Bijbel) en indrukwekkende steden, waarbij we onszelf soms afvroegen hoe we ooit die stad nog uit kwamen.
Al rijdend voerden we diepzinnige gesprekken over ons werk, familie en vooral Avanta-ervaringen! En dan kom je erachter dat de wereld zo klein is dat die ‘vreemde reisgenoten’ dezelfde mensen kennen als jij!

Ondertussen genoten we van chips, water, snoep, appels, yoghurt en alle andere boodschappen; je kon het maar beter gelijk opeten, want dan ontstond er weer wat (been)ruimte voor 5 volwassen personen ; )
In de zwarte auto hanteerde men speciale eetregels: zo werd er alleen gegeten als ook de reisleider zin had in snoep, chips o.i.d. en vooral GEEN mint! Bij het ruiken van de lucht van pepermunt, Mentos® of kauwgom ging de beste man zo gevaarlijk slingeren dat alle passagiers zo snel mogelijk hun mondinhoud naar buiten wierpen.
Maar er waren ook momenten van rust in de auto en dan zongen we Psalmen en andere liederen, gerelateerd aan de bijbehorende plaatsen of we vielen in slaap. Dan zaten sommigen te knikkebollen alsof ze voor de Klaagmuur stonden.

Hoe komen we die stad uit?

De laatste dag reden we van de grens bij Libanon naar het vliegveld in Tel Aviv; we memoreerden over hoe je eerste indruk van de groep was. En dan te bedenken dat dat nog maar 8 dagen geleden was.
Soms waren sommige reisgenoten het stil zitten een beetje zat en dan gaan ze rare dingen uithalen…
Zo hingen ze op een gegeven moment met hun benen uit het dakraam, wat wel een fijn gevoel moet zijn geweest ;-D

Tsja...

Onze blikken vrienden

In de grote stad

Beenruimte vrijmaken door de voedselvoorraad weg te werken
20. Wat was de creatiefste oplossing die jullie vonden voor een probleem tijdens de reis?
Dat was tijdens één van de eerste avonden dat we de barbecue hebben gebruikt. Het avondeten-ritueel ging weer van start en dat hield in: een aantal mensen ontfermen zich over het eten, een ander groepje zet de benodigde tenten op en de rest verzorgt een kampvuur.
In Israël gaat de zon heel snel onder. Daarom begonnen we het ritueel vaak als het nog licht was en aten we zodra het donker werd. 
Op het menu stonden wraps! En die zijn het lekkerst als ze een beetje opgewarmd zijn. Maar ja, hoe doen we dat in de woestijnachtige landstreek der Dode Zee?! De motorkap was geen opwarmoptie en om nu de verwarming van de auto aan te zetten voor die platte koeken was ook absurd.
Dus… we spannen een lijntje bij het kampvuur en hangen ze op zoals je de was ophangt ; )
Sowieso was het elke keer weer een kunst om op een barbecue van zo’n 45cm bij 30cm voor 15 mensen een maaltijd te creëren. Applausje voor jezelf, koks! ;-P


Bedankt voor deze verhalen en de foto's, Geeske!

Wil je ook naar Israël met Avanta? >Dat kan! Klik hier<