Naast een bevroren waterval
Boardend door de Tiefschnee
Coen maakt een vette grab
Moe, maar voldaan na een week boarden
Haus HöserZaterdag 20 december
Door hevige sneeuwval en andere (on)gemakken zijn we pas rond 14.00 uur op de plaats van bestemming: Vorderlanersbach. Ondanks dat en de hevige sneeuwval, besluiten we toch nog te gaan boarden. Om half 3 staan we bij de lift. Daar aangekomen blijkt onze liftpas het TOTAAL niet te doen. Om dit euvel te verhelpen, rennen we als zotten terug naar de man die ons deze hebbedingetjes geleverd had. Een hoop gedoe, en het is half 4 als we op de piste staan. Zodra we beginnen te boarden zakken we een halve meter in de sneeuw. Na veel geploeter komen we bij een lift aan. Deze brengt ons naar 2500 meter hoogte. Daar aangekomen hebben we een zicht van ongeveer 10 meter.
Als we naar beneden ‘boarden’ gaat dit gepaard met om de zoveel meter een forse valpartij. Een van ons wordt nog omver geskied door een wilde man met een baard. Zonder ons iets aan te trekken van de omstandigheden, gaan we tóch nog een keer omhoog. Daarna boarden we rap naar de lift die ons naar het dal moet helpen. We zijn dusdanig laat, dat we moeten wachten tot het ganse personeel van ‘der Rastkogelbahnen’ is opgetrommeld en mogen dan pas naar beneden. In het donker lopen we naar ‘Haus Höser’ waar een heerlijk maal op ons staat te wachten, als waren wij koningen.
Maandag 22 december
Om 07.00 uur gaat de wekker, we springen uit bed en ontbijten veel te langzaam. We besluiten eerst wat in te boarden, wat voor de beginners onder ons (dus niet voor mij :D) nodig is. Als dat is gebeurd gaan we de Talabfahrt `der Schwarze Panne´ doen. Deze route leidt ons helemaal naar het dal zodat je niet met de lift naar beneden moet. Eerst gaan we echter nog een stukje boarden door de ´Tiefschnee´. Daarbij maak ik echter een zodanige val, dat mijn tas helemaal openscheurt. Dit komt zijn dragende functie niet ten goede en ik moet dan ook een enorm stuk de piste oplopen om hem terug te brengen. Daarna ben ik de rest kwijt en board in als een Einzelgänger over de ganse Rastkogelbahnen.
Dinsdag 23 december
Ook vandaag gaat de wekker om klokslag 07.00 uur.
Op de piste aangekomen speuren we naar elk stukje ‘Tiefschnee’ om aldaar onze ‘tracks’ te zetten. Niets is voor de echte boarder beter dan door deze zachte sneeuw te glijden en bij elke bocht te verdwijnen in een enorme wolk sneeuw. Helaas zijn er vele echte boarders en zijn er in de loop van de ochtend haast geen stukjes ´Tiefschnee` meer te vinden. Nadat we de vorige dag hebben kunnen nagaan of we het nog een beetje kunnen, zijn we fanatiek op zoek naar oneffenheden op de pistes. Elk klein hobbeltje wordt met overdreven enthousiasme genomen. Met een trotse grijns kijken we om ons heen nadat we toch zeker een centimeter of 30 door de lucht zijn gevlogen. Aan het einde van de dag zijn we hier echter niet meer tevreden mee en trekken we naar het funpark. Daar zien we kerels die ook elk hobbeltje nemen, maar in dit geval zijn de hobbeltjes bergen van zo’n 7 meter hoog en vliegen ze niet 30 centimeter, maar 30 meter door de lucht. Dit is ons iets te gortig en wij besluiten het bij schansen van 70 centimeter te houden. Ook maken wij tijdens onze vlucht geen salto’s en dubbele 360’s. Niettemin vinden we onszelf enorm ruige kerels en maken we te pas en te onpas foto’s.
Woensdag 24 december
Vandaag schijnt de zon volop en gaan we met de eerste lift omhoog. We boarden rap naar het funpark. Daar breiden we ons repertoire uit. Behalve hier een sprongetje en daar een grabje, grinden we ook zo nu en dan. We komen tot de conclusie dat het niet zo heel moeilijk is, maar dat een box wel degelijk harder is dan sneeuw. ’s Middags gaan we naar de Gletscher.
Donderdag 25 december
Na een weelderig kerstonbijt (ik wist niet dat die ook bestonden) en een preek geluisterd te hebben, gaan we naar Vorderlanersbach. Ook vandaag schijnt de zon weer in volle glorie. Stoutmoedig besluiten we naar de ‘Hintertuxer gletscher’ te gaan. Een busreis en drie gondels verder staan we op de top van de 3250 meter hoge gletscher. Onwennig kijken we om ons heen en grinniken wat. Dan slalommen we naar beneden en onze boards snijden door de uitstekende pistes. We kunnen zo’n 1500 meter ongestoord naar beneden boarden voordat we weer een lift hoeven te nemen. Na een vermoeiende dag staat er een heerlijk kerstdiner voor ons klaar. De broccoli die ik voorgeschoteld kreeg, bleek het goed te doen op de zwarte markt en werd dan ook geruild voor een soort van knapperig aardappeldingetje.
Vrijdag 26 december
De laatste dag alweer. Als echte boarders betaamt, staan we nu ook weer vroeg op om met de eerste lift te kunnen. Omdat het de laatste dag is, staan we voor een enorm dilemma. Nog één keer de eindeloze, grote pistes van de Gletscher, of toch nog net wat betere sprongen maken in het funpark? We besluiten naar het funpark te gaan, maar omdat het ’s nachts gesneeuwd heeft, zijn de pistes zijdezacht. We vinden een enorm gebied waar nog geen enkele wintersporter is voorgegaan. Tot overmaat van vreugde komt dit precies op het funpark uit. We besluiten deze route twee keer te doen. Daarna willen we nog even de steilste piste van Oostenrijk zien, de Harakiri 78%. We gaan er zelf niet af, maar nemen een andere piste. Dan verdwalen we hopeloos.We komen op een bospad waar hier en daar een langlaufer langskomt. Uiteindelijk lopen we helemaal vast en moeten we op den duur zelfs ons snowboard ontbinden. We sjokken, klimmen en vallen naar beneden. We verliezen bijna onze moed en overwegen even om een blokhut te bouwen. Dit plan wordt echter verworpen. Als troost komen we langs een 20 meter hoge, bevroren waterval. Deze verkouding van de natuur doet onze adem stokken, maar we verliezen de tegenwoordigheid van geest niet en beginnen foto’s te maken alsof ons leven er vanaf hangt. Na de waterval lopen we nog een kwartiertje en dan zien we een kabinelift. Verheugd rennen we erheen en springen erin. In de lift krijgen we het ontzettend koud en verstenen onze handschoenen. Mismoedig beginnen we aan onze laatste boardrit van 2008. Dan vinden we nog een relatief ‘ongeschonden’ stuk piste. Spontaan verdwijnt de kou en boarden we onder een strakblauwe hemel door zachte Tiefschnee naar het dal.
Door hevige sneeuwval en andere (on)gemakken zijn we pas rond 14.00 uur op de plaats van bestemming: Vorderlanersbach. Ondanks dat en de hevige sneeuwval, besluiten we toch nog te gaan boarden. Om half 3 staan we bij de lift. Daar aangekomen blijkt onze liftpas het TOTAAL niet te doen. Om dit euvel te verhelpen, rennen we als zotten terug naar de man die ons deze hebbedingetjes geleverd had. Een hoop gedoe, en het is half 4 als we op de piste staan. Zodra we beginnen te boarden zakken we een halve meter in de sneeuw. Na veel geploeter komen we bij een lift aan. Deze brengt ons naar 2500 meter hoogte. Daar aangekomen hebben we een zicht van ongeveer 10 meter.
Als we naar beneden ‘boarden’ gaat dit gepaard met om de zoveel meter een forse valpartij. Een van ons wordt nog omver geskied door een wilde man met een baard. Zonder ons iets aan te trekken van de omstandigheden, gaan we tóch nog een keer omhoog. Daarna boarden we rap naar de lift die ons naar het dal moet helpen. We zijn dusdanig laat, dat we moeten wachten tot het ganse personeel van ‘der Rastkogelbahnen’ is opgetrommeld en mogen dan pas naar beneden. In het donker lopen we naar ‘Haus Höser’ waar een heerlijk maal op ons staat te wachten, als waren wij koningen.
Maandag 22 december
Om 07.00 uur gaat de wekker, we springen uit bed en ontbijten veel te langzaam. We besluiten eerst wat in te boarden, wat voor de beginners onder ons (dus niet voor mij :D) nodig is. Als dat is gebeurd gaan we de Talabfahrt `der Schwarze Panne´ doen. Deze route leidt ons helemaal naar het dal zodat je niet met de lift naar beneden moet. Eerst gaan we echter nog een stukje boarden door de ´Tiefschnee´. Daarbij maak ik echter een zodanige val, dat mijn tas helemaal openscheurt. Dit komt zijn dragende functie niet ten goede en ik moet dan ook een enorm stuk de piste oplopen om hem terug te brengen. Daarna ben ik de rest kwijt en board in als een Einzelgänger over de ganse Rastkogelbahnen.
Dinsdag 23 december
Ook vandaag gaat de wekker om klokslag 07.00 uur.
Op de piste aangekomen speuren we naar elk stukje ‘Tiefschnee’ om aldaar onze ‘tracks’ te zetten. Niets is voor de echte boarder beter dan door deze zachte sneeuw te glijden en bij elke bocht te verdwijnen in een enorme wolk sneeuw. Helaas zijn er vele echte boarders en zijn er in de loop van de ochtend haast geen stukjes ´Tiefschnee` meer te vinden. Nadat we de vorige dag hebben kunnen nagaan of we het nog een beetje kunnen, zijn we fanatiek op zoek naar oneffenheden op de pistes. Elk klein hobbeltje wordt met overdreven enthousiasme genomen. Met een trotse grijns kijken we om ons heen nadat we toch zeker een centimeter of 30 door de lucht zijn gevlogen. Aan het einde van de dag zijn we hier echter niet meer tevreden mee en trekken we naar het funpark. Daar zien we kerels die ook elk hobbeltje nemen, maar in dit geval zijn de hobbeltjes bergen van zo’n 7 meter hoog en vliegen ze niet 30 centimeter, maar 30 meter door de lucht. Dit is ons iets te gortig en wij besluiten het bij schansen van 70 centimeter te houden. Ook maken wij tijdens onze vlucht geen salto’s en dubbele 360’s. Niettemin vinden we onszelf enorm ruige kerels en maken we te pas en te onpas foto’s.
Woensdag 24 december
Vandaag schijnt de zon volop en gaan we met de eerste lift omhoog. We boarden rap naar het funpark. Daar breiden we ons repertoire uit. Behalve hier een sprongetje en daar een grabje, grinden we ook zo nu en dan. We komen tot de conclusie dat het niet zo heel moeilijk is, maar dat een box wel degelijk harder is dan sneeuw. ’s Middags gaan we naar de Gletscher.
Donderdag 25 december
Na een weelderig kerstonbijt (ik wist niet dat die ook bestonden) en een preek geluisterd te hebben, gaan we naar Vorderlanersbach. Ook vandaag schijnt de zon weer in volle glorie. Stoutmoedig besluiten we naar de ‘Hintertuxer gletscher’ te gaan. Een busreis en drie gondels verder staan we op de top van de 3250 meter hoge gletscher. Onwennig kijken we om ons heen en grinniken wat. Dan slalommen we naar beneden en onze boards snijden door de uitstekende pistes. We kunnen zo’n 1500 meter ongestoord naar beneden boarden voordat we weer een lift hoeven te nemen. Na een vermoeiende dag staat er een heerlijk kerstdiner voor ons klaar. De broccoli die ik voorgeschoteld kreeg, bleek het goed te doen op de zwarte markt en werd dan ook geruild voor een soort van knapperig aardappeldingetje.
Vrijdag 26 december
De laatste dag alweer. Als echte boarders betaamt, staan we nu ook weer vroeg op om met de eerste lift te kunnen. Omdat het de laatste dag is, staan we voor een enorm dilemma. Nog één keer de eindeloze, grote pistes van de Gletscher, of toch nog net wat betere sprongen maken in het funpark? We besluiten naar het funpark te gaan, maar omdat het ’s nachts gesneeuwd heeft, zijn de pistes zijdezacht. We vinden een enorm gebied waar nog geen enkele wintersporter is voorgegaan. Tot overmaat van vreugde komt dit precies op het funpark uit. We besluiten deze route twee keer te doen. Daarna willen we nog even de steilste piste van Oostenrijk zien, de Harakiri 78%. We gaan er zelf niet af, maar nemen een andere piste. Dan verdwalen we hopeloos.We komen op een bospad waar hier en daar een langlaufer langskomt. Uiteindelijk lopen we helemaal vast en moeten we op den duur zelfs ons snowboard ontbinden. We sjokken, klimmen en vallen naar beneden. We verliezen bijna onze moed en overwegen even om een blokhut te bouwen. Dit plan wordt echter verworpen. Als troost komen we langs een 20 meter hoge, bevroren waterval. Deze verkouding van de natuur doet onze adem stokken, maar we verliezen de tegenwoordigheid van geest niet en beginnen foto’s te maken alsof ons leven er vanaf hangt. Na de waterval lopen we nog een kwartiertje en dan zien we een kabinelift. Verheugd rennen we erheen en springen erin. In de lift krijgen we het ontzettend koud en verstenen onze handschoenen. Mismoedig beginnen we aan onze laatste boardrit van 2008. Dan vinden we nog een relatief ‘ongeschonden’ stuk piste. Spontaan verdwijnt de kou en boarden we onder een strakblauwe hemel door zachte Tiefschnee naar het dal.
Mooi weer op 3250 meter hoge gletscherP.
Wil je ook met Avanta naar Vorderlanersbach? Dat kan, klik hier.
Lees hier meer over onze wintersport in Oostenrijk.
3 opmerkingen:
Dat klinkt goed, zoals wintersportvakanties horen te zijn. Helaas kon ik dit jaar niet mee, maar binnenkort kun je lezen waar ik in de kerstvakantie wel was, namelijk in Chili...ook niet verkeerd.
Vet bericht peter! Enorm genieten daar op de pistes.
ik las het bericht en grinnikte wat...
Ies
Een reactie posten