Een nieuw fenomeen op onze laatste reis was de alomtegenwoordigheid van mobiele telefoons. Waar we ook kwamen, overal waren ze aanwezig. We stopten bijvoorbeeld in een straatarm dorp waar ze nog niet eens een afgesloten riool hadden. Direct kwamen er kinderen(!) met een Nokia N73 aangerend en werden we op de foto gezet. Ergens anders vandaan klonk een recente hit uit iemands mobieltje. Daarbij kwam nog dat men er ook nog eens tien keer zoveel mee belt dan de gemiddelde Nederlander. Tijdens onze Georgische maaltijd (
zie vorig bericht) werd de gemiddelde dorpeling eens in de vijf minuten gebeld. Dit werd echter wel steeds minder omdat het hele dorp uiteindelijk bij de maaltijd aanwezig was.
Het toppunt was toch wel toen we zeker twintig kilometer over een onverhard bergweggetje hadden gereden en in een bergdorpje aankwamen. Uit een zwaar vervallen hutje uit het jaar nul kwam een hoogbejaarde Turkse vrouw strompelen. Ze was in de lokale klederdracht gehuld en kromgebogen door een levenlang hard werken. In haar ene hand had ze een nagenoeg ondefinieerbaar (keuken)gereedschap en in haar andere hand een mobiele telefoon!
%5B1%5D.jpg)
P.
