"De zon was aan het ondergaan, dus tijd om een slaapplek
te zoeken. Geen kampeerplek, want we hadden geen tenten bij ons. In Marokko kun
je vaak wel bij mensen terecht, de gastvrijheid is namelijk erg groot, daar
kunnen wij nog iets van leren! Om een slaapplek in een stad te zoeken bij
lokale mensen is lastig, ze wijzen dan vaak naar een hostel. We hadden inmiddels
wel door dat als we zeiden dat we onze eigen spullen bij hadden, er dan veel
meer kon.
Een gastvrije
zakenman
We waren net met z’n tweeën uitgestapt om te vragen of
iemand ergens een slaapplek voor ons wist, toen er een man met zijn auto naast
ons stopte. Hij begon in het Frans tegen ons te spreken, maar na een paar
zinnen bleek dat hij ook Engels kon. Hij verwees ons in eerste instantie naar
een hostel, maar daar kwam onze ‘bijna magische’ zin dat we onze eigen spullen
bij hadden. We zagen hem denken. Hij zei ‘stap in, dan laat ik je wat zien’. Na
letterlijk 100 meter gereden te hebben stopte de man en stapten we uit om met
hem een steegje in te lopen. Hij had ons verteld dat we naar zijn huis gingen.
Hij had twee huizen en woonde niet in
het huis dat hij ons nu ging laten zien. Zijn dochter bracht de sleutel, de
deur ging open en wat er achter de deur zat hadden we niet verwacht. Het leek
wel een museum. Aan de muren hing van alles; sierdeuren, tapijten en nog veel
meer. We kregen een rondleiding door het onwijs grote huis, we zijn zeker door
een stuk of twaalf kamers heen gegaan en als laatste kregen we het dakterras te
zien. Wat een mooie locatie om te mogen slapen! Als klap op de vuurpijl zei de
man dat hij voor ons couscous zou koken. Het beloofde een mooie en gezellige
avond te gaan worden.
Thee, couscous en
waterpijp
Terug naar de auto’s om de rest van de groep te halen. Wat zijn we deze man dankbaar geweest voor wat hij ons
aangeboden heeft. En wat een spullen stonden er in het huis toen we de tijd
hadden om er rustig doorheen te lopen. We hebben eerst gezellig met onze
gastheer een kopje Marokkaanse thee gedronken. Een paar uurtjes later zaten we van
twee heerlijke, vers klaargemaakte schalen couscous te eten. Zonder bestek natuurlijk
en allemaal van dezelfde schaal. En als kers op de taart bood hij ons aan om
samen een shisha (waterpijp) te roken. Hij vertelde ons verhalen over de zaken
die hij deed, hij bleek een zakenman te zijn die handelde in wand- en
vloerkleden. Daarnaast had hij een restaurant. Alle spullen die in het huis hingen had hij gekregen door ruilhandel of als gift van andere handelaren.
De wandkleden boven vormden de handelsvoorraad. Met een goed gevulde maag hebben we daarna op het dakterras genoten van de sterrenhemel.
Twee
spijkerbroeken en een paar gympen
De zakenman vertelde dat als we een mooi kleed zagen, we het
de volgende ochtend tegen hem moesten zeggen, dan zouden we zaken doen ;-) Na
een heerlijk ontbijtje ging de ‘handel’ beginnen. Hij wilde voor de kleden
spullen hebben en dan zou dat op de prijs in mindering worden gebracht Uiteindelijk vertrokken we met een aantal vloer- en wandkleden, in ruil voor twee
spijkerbroeken, een paar gympen en nog wat geld, maar dan hadden we
toch wel een paar hele mooie handgemaakte kleden!"
Met dank aan reisleider Hans Blok voor het verhaal, en deelneemster Rieneke voor de foto's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten