donderdag 17 oktober 2013

Avonturen in Zuid-Europa


Reizen met Avanta is niet volgens een strak schema allerlei bezienswaardigheden afwerken en slapen in hotel x dat al maanden van tevoren geboekt is. Waarom we wel met een open mind op pad gaan en alleen een globale planning maken kun je zien en lezen in dit verslag van Marleen. Zij laat zien wat voor leuke dingen er zoal tijdens een Avantareis op je pad kunnen komen; ontmoetingen en ervaringen die niet te plannen zijn.

1. Schapen en geiten op bezoek, bij Matera in Zuid-Italië.
   Zondagmorgen. De dominee op cd is uitgepreekt en wij drinken een bakje koffie. Opeens horen we in de verte honderden bellen rinkelen. Even later komt een grote kudde schapen, geiten met twee drijvershonden de hoek van het bos om lopen onze richting op. Ze lopen langs het meer, netjes strak langs onze tenten het volgende bosje in.


2. Slapen in een oeroude olijfgaard Manduria, Zuid-Italië.           
We willen op een strandje langs de kustlijn van Zuidoost-Italië overnachten, maar kunnen na uren zoeken nog steeds geen plekje vinden. Uiteindelijk vinden we een prima kampeerspot in een oeroude wijngaard. Het is buitengewoon om op zo’n authentieke plaats wakker te worden. Terwijl je de droge, rode aarde van je matje klopt, schijnt de vroege morgenzon al door de bomen. Je kunt je toilettas aan iedere boom hangen.

3. Bijzondere zonsopgang in Kalambáka, Noord-Griekenland.    
Brak als we zijn, stappen we rond 03:30 uur van de boot die ons van Zuid-Italië naar Noord-Griekenland bracht. Na een paar uur rijden komen we op een parkeerplaats om wakker te worden bij een lekkere kop (oplos)koffie. We beklimmen de heuvel die aan de parkeerplaats ligt en krijgen onverwachts een werkelijk magnifiek uitzicht bij de opkomende zon. Wonderlijk moment. Life is beautiful!  

4. Watermeloenen krijgen van Grieks-orthodoxe priesters onderaan de Olympus.         
Terwijl we onderaan de Olympus naar een geschikte kampeerplek zochten, reden we per ongeluk een doodlopende weg in. Er was een hoge ommuurde tuin met een soort poort met zware deuren. Opeens stak een oude Talib-achtige man (die met wandelstok) zijn hoofd om de hoek en gebaarde nijdig dat we om moesten draaien en wegwezen. In eerste instantie schrokken we dus een beetje, maar toen wij de bus draaiden en één van onze groep een praatje met de man aanknoopte, bleek het een uiterst vriendelijke Grieks-orthodoxe monnik te zijn. De eindbaas, want een jongen die binnenkwam maakte een buiging en gaf hem een kus op de hand. We kregen een grote watermeloen. Toen hij zag dat de auto ook bij ons hoorde, gaf hij nog een tweede watermeloen.      

5. Kersentaart happen van een oude Griek z’n bordje.    
Toen we afgemat de Olympus af kwamen lopen en bij het berghutrestaurantje neerzegen, zaten we naast een oude Griek. Ik knoopte een praatje met hem aan. Of hij hier uit de buurt kwam enzo. De man bleek aardig goed Engels te spreken (bijzonder voor een oude Griek) en vertelde dat hij altijd op een schip had gewerkt en dat hij daarom ook veel Europa in was geweest, zelfs een keer in Rotterdam. Hij wenkte naar een bediende in de berghut en gaf ons vervolgens om de beurt kersentaart. Ook wisselden we sigaretten uit.           


 6. Slapen in een leegstaand pand in Katerini, Griekenland.          
In leegstaande panden slapen heeft altijd iets bijzonders, maar zeker als er een bidprentje met brandende kaars onder de trap staat. We vragen ons af of en waarom de eventuele eigenaar misschien af en toe nog een kaarsje komt branden. Het is grappig om je groepsgenoten gade te slaan terwijl ze het huis inspecteren. Hier roept iemand: “Hé, hier is een stal” en daar “Bluh, er liggen overal schapenkeutels.” We vinden een prachtige (en schone) kamer. Weliswaar zonder dak, maar dakloos slapen is voor Avanta-gangers geen probleem.

7. Kamperen aan het Vlasinameer, Servie.           
Met Avanta kampeer je natuurlijk 9 van de 10 keer op mooie plekjes, maar dit was toch wel extra bijzonder door het schitterende avondlicht van deze avond. Dit was net over de grens van Macedonië naar Servië. Tentje opzetten, wasje uithangen, potje koken, hout sprokkelen en een mooi wildboeket plukken. Het simpele leven, het is zo goed.

8. Zelfgestookte brandewijn drinken bij Serviërs, in Veliko Gradiste.     
Contact met de lokale bevolking is natuurlijk fantastisch, maar zeker wanneer je alleen maar om water gaat en je als gast wordt ontvangen. Met zelfgestookte brandewijn!       

9. Twee Nederlandse wereldreizigers tegenkomen in Bihać, Bosnië.      
In goedkope landen kun je nog eens – per uitzondering – uit eten gaan. We zwalken wat door het stadje, op zoek naar een gezellige tent en horen opeens Nederlandstalige mensen voorbijfietsen. We knopen een praatje met ze aan. Blijken het reuze ondernemende, stoere en gezellige wereldreizigers te zijn die sinds 2 jaar voor onbepaalde tijd per fiets de wereldbol aan het berijden zijn. Je zou denken dat een Avanta-reis voor hen niet zo bijzonder is. Toch vonden ze onze reis ook stoer. Dat was een leuke en inspirerende ontmoeting! Tijdens het eten hebben we nog lang nagepraat over hun avontuur. Op http://www.ithaka.im kun je meer over hen lezen. 
        

10. Bootje lenen en slapen op een vissersvlonder in Bosnië, Tuzla.            
Terwijl de groep tentjes aan het opzitten is aan een prachtig Bosnisch meer, besluiten wij om het eens een nachtje nog avontuurlijker aan te pakken. Er liggen 10 bootjes aan de waterkant en minstens zoveel vissershuisjes midden op het meer. Waarom niet een bootje confisqueren en op zo’n veranda gaan liggen? Even wachten tot het donker is en dan stilletjes vertrekken met een paar planken als peddel. Onderweg werden we (tot onze schrik) meermalen met een groot zoeklicht beschenen, maar toen de Bosniër een kijkje kwam nemen en zag dat we alleen maar aan het slapen waren op die boot, droop hij met een glimlach op zijn gezicht weer af.

11. Kamperen in een wijngaard nabij Venetië, Noord-Italië.         
Wildkamperen in Venetië is ontzettend lastig, omdat het overal volgebouwd en druk is. Toch vinden we uiteindelijk een mooie plaats in een wijngaard. De boerenknecht die ’s morgens met zijn trekkertje het land op komt rijden en ons daar ziet liggen, zegt: “Ik weet niet wat mijn baas hiervan vindt, maar voor mij geeft het niets hoor. Ik kom over een uurtje wel terug om te werken.” Ze doen niet zo moeilijk, die Italianen.

Bedankt Marleen, voor dit superleuke verslag!


Geen opmerkingen: