Three in a row: #5 Deelnemer Willemijn over Iran

Een bijzondere ervaring voor de groep die dit voorjaar door Iran reisde: tijdens hun bijbelstudie ontmoetten ze een man die door God op hun pad werd gebracht. Ook ontdekte Willemijn tijdens een regenbui hoe vriendelijk de Iraanse bevolking is en waste ze haar haren op nogal een aparte plek. 

Willemijn koos de volgende vragen uit onze vragenlijst:

5.            Hoe hebben jullie de zondag doorgebracht?

De zondag brachten wij door in Isfahan. Aan het einde van de middag hadden wij met elkaar afgesproken in het park Emam Square om een bijbelstudie te doen. Aan het einde van de bijbelstudie werd er voorgesteld om een paar liederen te zingen. Wij vroegen ons af of dit veilig was, aangezien de zedenpolitie die hier op straat loopt iedereen nauwlettend in de gaten houdt. Toch besloten wij met elkaar wat te zingen. Terwijl wij aan het zingen waren, kwam er een man naar ons toe en hij vroeg of hij bij ons mocht zitten. Hij vertelde later dat hij enkele jaren geleden van moslim christen was geworden. Hij had die middag het gevoel gehad dat God hem naar het park stuurde. Toen hij in het park aankwam, hoorde hij ons zingen. Hij dacht dat wij christelijke liederen aan het zingen waren, maar durfde in eerste instantie niet naar ons toe te gaan. Hij gaf aan dat hij hier te verlegen voor was. Toch nam hij uiteindelijk de stap. Nadat we met elkaar gesproken hadden, vroegen wij of we voor hem mochten bidden in het Engels. Liever niet, want je hebt in dit land overal ogen. We baden in het Nederlands voor hem. Hij mocht getuigen van het werk wat God in zijn leven heeft gedaan. De liefde voor Jezus straalde van zijn gezicht af. Een bijzondere ontmoeting in een land waar 90% moslim is. Zo mochten we elkaar tot zegen zijn!  

10.            Wat vond je opvallend aan de cultuur van het land waar je bent geweest?

Voordat ik naar Iran ging, werd door verschillende mensen verteld dat de mensen in Iran ontzettend aardig zijn. En dit is bevestigd tijdens de reis. Een mooi voorbeeld deed zich voor op de laatste dag. Met een deel van de groep gingen we een berg beklimmen in Darband, bij Teheran. Na een aantal uren geklommen te hebben (we werden door omstanders die bergschoenen aan hadden voor gek verklaard dat we op onze allstars liepen :-), begon het hard te regenen en te onweren. Tot mijn spijt had ik gezien de warmte geen jas meegenomen. We probeerden wat te schuilen, maar dat hielp niet erg. Er kwam een Iraanse man op mij af en hij vroeg of ik een jas bij mij had. Toen ik deze vraag ontkennend beantwoordde, deed hij zijn tas open. Hij haalde er een jas uit en gaf deze aan mij. 'Hier, neem deze maar', en hij liep weg. We spraken niet af waar, hoe en of hij deze jas terug kreeg. Een typisch voorbeeld van de vriendelijke Iraanse bevolking. Deze reis is een echte aanrader! Je blik op het land Iran verandert.

19.            Wat is de gekste plek waar je je hebt gewassen?

Voor de vrouwen van de groep waren de Iraanse kledingvoorschriften wel even wennen. Een hoofddoek en lange kleding zijn wij niet echt gewend in Nederland. En zo zijn de vrouwen in Iran onze kledingstijl waarschijnlijk niet gewend. Na een aantal nachten te hebben gewildkampeerd en geen douche te hebben gehad, was het toch fijn om onze haren te kunnen wassen. In het toeristische Persepolis kwamen wij op het idee om onze haren te wassen in de wasbak in het toiletgebouw. Maar dit betekende onze hoofddoeken af en lange vesten uit. In plaats van de archeologische opgravingen werden wij een bezienswaardigheid.