Jullie kennen vast wel dat rendier met die rode neus. Hoewel ik geen rendier ben en ook geen rode neus heb, ben ik wel Rudolf genoemd. Ik ben een edelhert. Althans, dat was ik voordat ik werd afgeschoten en aan de muur kwam te hangen bij Dale & Diane. Hoewel ik tegenwoordig niet meer huppelend door het leven ga, ben ik zeker niet ontevreden. Er gebeurt genoeg in dit huis in Pincher Creek (Alberta, Canada), dat mijn baasjes van de grond af zelf hebben opgebouwd.
Rudolf en de Nederlanders
Dale en Diane voor het door henzelf gebouwde huis
Neem bijvoorbeeld vrijdagavond 2 augustus 2013…
Ik wil net mijn ogen dichtdoen als ik een heleboel gestommel op de trap hoor. Achter mijn baas en bazin komen vier dames de trap op en later op de avond volgen ook nog vijf heren. Ik begrijp dat het geen Canadezen zijn, want ze gebruiken soms woorden die wij niet kennen. Uit de verhalen maak ik op dat zij uit Nederland komen en rondreizen door Canada. Vanwege het natte weer van de laatste dagen, zochten zij een droge slaapplaats en troffen deze aan bij Dale en Diane.
De hele groep voor het huis (boven - Wouter, Michiel, Maurice, Henk en Arend Jan, onder - Mirjam, Petra, Bertine en Nicole)
Het terrein met links het huis en rechts de 'slaapschuur'
Het slaapvertrek voor één nacht
Slaapkamer 1
Slaapkamer 2
Slaapkamer 3
Ik kan je vertellen dat ze het hiermee bijzonder hebben getroffen en dat blijkt ook wel uit wat ik gadesla in de uren die volgen. Voor de dames wordt een heerlijke pot verse thee gezet en de mannen gaan later op de avond aan de borrel. Uiteraard mogen ze allemaal gebruikmaken van de warme douche. Voor mij is dat ook wel fijn, want ze verspreiden stuk voor stuk nou niet bepaald een bloemetjesgeur. Ze houden me die avond nog lange tijd uit mijn slaap met alle verhalen over Nederland, Canada, de kinderen van mijn baasjes en de bouw van ons huis.
Verhalen delen en foto's kijken
De dames met het gastvrije echtpaar voor de schuur
De mannen met Dale voor het huis
De volgende ochtend word ik alweer vroeg gewekt door de
geur van wentelteefjes en eieren met spek. Even ervoor is Dale al het dorp in
geweest om nog wat boodschappen te halen, zodat hij de gasten goed kan
verwennen. Niet lang erna komen 9 jonge mensen de trap op gestormd. Ze zien er
uitgeslapen uit, maar dat kan ook niet anders als je de nacht hebt doorgebracht
in een droge en warme schuur vol met gereedschap, een oude auto en antieke
spullen. Ze werken gretig het ontbijt naar binnen en zetten ondertussen het
gesprek van de vorige avond voort. Na het ontbijt worden de laatste spullen
ingepakt en worden Dale & Diane uitgebreid bedankt voor hun gastvrijheid.
Hoewel deze mensen slechts voorbijgangers waren, zal ik
ze niet snel vergeten… en dat geldt andersom ongetwijfeld ook voor die 9
Avanta-reizigers die op 2 augustus 2013 het geluk hadden mijn twee
fantastische, gastvrije baasjes te treffen!
Arend Jan, Henk, Maurice, Michiel, Wouter, Bettine,
Nicole, Petra en Mirjam
Avantagroep West-Canada 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten