dinsdag 20 juni 2017

Avanta stories nr. 7: een naamgenootje in Afrika

Over bijzondere ervaringen gesproken! Lees het verhaal van Lianne, die wel iets heel moois meemaakte tijdens haar Avantareis naar Gambia, eerder dit jaar.

Lianne en Liann
"We kregen een rondleiding door het ziekenhuis in Brikama, in Gambia. Via de verloskamers kwamen we op de kraamafdeling. Nou ja, verloskamers; het waren slechts hokjes van 1 bij 1 met een gordijntje ertussen. De pijn van de bevallingen was luid en duidelijk te horen. We liepen gewoon door de ruimte met hoogzwangere vrouwen die midden in de weeën de juiste houding probeerden te vinden. Op de kraamafdeling gingen we met een paar baby's op de foto. Ik raakte in gesprek met een kraamvrouw. Ze was erg lief en flink. Hoe oud haar dochtertje precies was weet ik niet, maar wat ik wel weet is dat ze zeker nog geen week op deze wereld was.
De moeder vroeg: 'What's your name'? Ik zei: 'Liann'. Toen antwoordde ze: 'Then I call her Liann!' Ze straalde toen ze het zei. Ik ging met haar en mijn kleine naamgenootje op de foto. Toen we afscheid hadden genomen riep ze een reisgenootje dat ze haar dochter Liann had genoemd. Helaas heb ik geen contactgegevens van de moeder. Dit vind ik erg spijtig. Toch ben ik erg blij met deze ervaring en ik kijk nog regelmatig naar de foto's."

Op de kraamafdeling

De kersverse mama, Lianne en baby Liann
Een van de andere baby's op de kraamafdeling
Met dank aan Lianne voor het delen van haar bijzondere verhaal!

woensdag 14 juni 2017

Oman door Avanta-ogen (en een GoPro)

Oman: een verrassend en veelzijdig land in het Midden-Oosten, waar Avanta graag en vaak komt. Irma nam haar GoPro-camera mee en laat ons meegenieten: je kunt de zinderende hitte van de woestijn haast voelen. Het geschommel op een kamelenrug, het zand tussen je tenen, het koele water in een smalle kloof. Je ruikt de geur van specerijen in de souk, van vlees op de grill en van net gevangen vis... Je ziet dat elegant op een kameel stappen een haast onmogelijk iets is, dat Omanitische mannen van een feestje houden en dat je ook met een 4x4 vast kan komen te zitten in het woestijnzand.



Ga het eens met eigen ogen bekijken, bijvoorbeeld in oktober!

dinsdag 6 juni 2017

Three in a row: #2, deelnemer Gerbert over Sri Lanka

De mooiste verhalen krijg je als deelnemers zelf mogen kiezen welke vragen ze willen beantwoorden. Deze keer kiest Gerben er 3 uit onze vragenlijst!


Gerben aan het begin van de Adams peak. "Dit was een soort van zegening die je zou helpen onderweg naar de top. Overigens hielp dit voor mij averechts want ik heb een aantal treden overgeslagen, wat me enkele schaafwonden opleverde..."

3.Waarom heb je gekozen voor deze bestemming?
Na mijn eerste Avantareis in oktober 2016 was het voor mij al snel duidelijk: Dit wil ik vaker doen! En jawel hoor, begin december vond ik het zo langzaamaan wel weer tijd worden om een kijkje te nemen bij de reizen die Avanta op dat moment aanbood. Daar waar ik een baan heb waarbij ik gemakkelijk buiten de normale vakantieperiodes eropuit kan waren er weinig belemmeringen. Na een eerste keer de site door bladeren bleef ik steken op twee reizen, de reis naar Sri Lanka en de reis naar Gambia en Senegal. Uiteindelijk toch voor de eerste gekozen om meerdere redenen. De cultuur en natuur van Sri Lanka trokken me direct aan. De verscheidenheid aan vogels, het altijd groene van het tropische klimaat, de Aziatische olifanten maar ook de hagelwitte stranden met hun wuivende palmbomen; Sri Lanka heeft het allemaal! Qua cultuur en geloof, Boeddhisme en Hindoeïsme, waren eigenlijk twee soorten geloof waar ik nog niet veel van had gezien maar waar ik wel heel benieuwd naar was. Dit alles heeft uiteindelijk mijn keuze bepaald voor Sri Lanka en terugkijkend op de schitterende reis, heb ik hier geen moment spijt van gehad!

Aziatische olifanten in het Udawalawe National Park.



Ook als vogelaar pakte deze reis goed uit voor Gerbert.

4. Wat was je favoriete excursie tijdens de reis?
We hebben zoveel fantastische dingen gedaan en beleefd, maar als ik dan het hoogtepunt moet uitkiezen was dat voor mij toch de safari in het Udawalawe National Park. ’s Ochtends om 5 uur uit bed, snel aankleden en rond 6 uur waren we per jeep onderweg naar de ingang van het natuurpark. We gingen naar dit park vanwege de grote populatie Aziatische olifanten. Nadat ik een aantal jaren terug de Afrikaanse olifant heb mogen spotten in Namibië, heb ik hier voor het eerst de Aziatische olifant gezien! Buiten de olifanten om hebben we ook enorm veel vogels gezien. Van onze ‘kinderboerderijpauw’ tot neushoornvogels toe. En tja, vooral toen we oog in oog kwamen te staan met de laatstgenoemde soort, ging voor mij als echte vogelaar m’n hart een paar slagen harder slaan….  





 

8.    Welke plaats vond je het meest bijzonder?
Eén van de meest bijzondere plaatsen die we bezocht hebben vond ik de Adams Peak. Dit was tegelijkertijd het meest sportieve wat we gedaan hebben tijdens onze reis. De Adams Peak is namelijk een berg van 2243 meter hoog. Om op de top te komen moet je via 6442 traptreden naar boven klimmen! Eerlijkheidshalve moet ik jullie wel meedelen dat ik dit exacte aantal traptreden van internet heb moeten lenen, na het eerste kwartier was ik de tel namelijk al kwijt…
Om terug te komen op de Adams Peak zelf: dit is voor zowel de Boeddhisten, Hindoes als sommige Christenen een heilige plaats. Bovenop de top bevind zich namelijk een tempel waar volgens de Boeddhisten de voetafdruk van Boeddha staat, de Hindoes zeggen dat deze voetafdruk van Shiva is en de Christenen verklaren dat de voetafdruk afkomstig is van Thomas. Op weg naar de top komen we buiten de toeristen dus ook erg veel pelgrims tegen die onderweg zijn naar de betreffende voetafdruk. De leeftijd van deze pelgrims varieert van kinderen die op de rug van vader/moeder meegedragen worden tot de echte ‘ouden van dagen’. Onderweg sprak ik met een man die begin 80 was en deze pelgrimstocht voor de 66e keer liep in zijn leven!
 
De trap naar Adams Peak.



Na de klim, waar we overigens om half 3 ’s nachts aan begonnen, kwamen we rond 5 uur in de ochtend aan op de top. Heel in de verte zagen we de eerste ochtendkleuren opkomen. Het aankomende uur was een uur om nooit te vergeten! Vanaf de top van de berg zagen we hoe de zon langzaam op kwam en steeds meer grip kreeg op de nacht die langzaam verdween. Oranje, rose, rood en geel vermengden zich tot een prachtig schouwspel! Nadat de zon daadwerkelijk doorgebroken was zijn we ook snel weer aan der terugreis naar beneden begonnen om de warmte voor te blijven. De heenweg was al vrij pittig, maar de terugtocht vond ik persoonlijk nog moeilijker. Na de eerste paar honderd treden begonnen je benen te trillen en dit hield niet meer op totdat je volledig uitgerangeerd op een stoel neer kon ploffen. Al met al een zeer bijzondere ervaring die ik alle toekomstige Sri Lanka reizigers kan aanraden!