dinsdag 15 november 2016

Avanta stories nr. 2: Annapurna, een letterlijk hoogtepunt


Ploeterend en zwetend in de striemende regen, klim ik langzaam één van ’s werelds hoogste bergmassieven op. Waarom maak ik het mezelf zo moeilijk? Ik kan ook thuis liggend op mijn sofa plaatjes kijken van besneeuwde bergtoppen. Dat had gekund, maar dan had ik nooit zo kunnen genieten van deze mooie ervaring, waarvoor ik zo hard aan het werk ben.


De opzet van de vakantie in Nepal is een trektocht door het prachtige Himalayagebergte. In drie dagen klimmen we naar Annapurna Base Camp en dalen weer in twee dagen af. Dat klinkt simpel, maar in moessontijd betekent dat heel veel regen, bloedzuigers en kans op lawines. Omdat we ook boven de 3000 meter komen, is er ook nog kans op hoogteziekte. Kortom, het gaat bikkelen worden.

Terug naar mijn geploeter. Na veel gezwoeg en gezweet, zie ik uiteindelijk gebedsvlaggen en een verzameling gebouwtjes. Jawel, ik heb basecamp gehaald! Mijn groepsgenoten vangen mij op en samen vieren we ons doel.

Tja, wel het doel halen, maar waar is het uitzicht?? Een dikke laag mist scheidt ons van de bergtoppen. Reisleider Martin Biersteker geeft de moed niet op. Hij zet ’s nachts elk uur zijn wekker om te checken of het al helder is. En dan, midden in de nacht een tromgeroffel op de deur en een luide kreet: ‘Wakker worden! De Annapurna!!’ Mijn slaap nog uit de ogen wrijvend, loop ik de nacht in en kijk ik met verwondering naar een majestueus bergmassief omringd door een heldere sterrenhemel. De Annapurna…eindelijk!


Bedankt Hannah, voor deze gave Avanta story!

Foto’s met dank aan: Martin Biersteker en Jan van den Top

woensdag 9 november 2016

Turkmenistan - schone schijn en een zorgzame president

Een van de minder toegankelijke landen op deze wereld is Turkmenistan. Zoals je weet laat Avanta zich daar niet zomaar door afschrikken en daarom waren we afgelopen zomer in dit land te vinden. Om onduidelijke redenen was de visumaanvraag van een deelnemer geweigerd, maar de rest heeft zonder problemen rond kunnen reizen in dit mooie, maar ook merkwaardige land. Lees mee in het reisverslag van de reisleider! (klik op de foto's om ze te vergroten)

de Poorten van de Hel

kamperen in de woestijn


Maandag 15 augustus
"Uitchecken in Oezbekistan verloopt boven verwachting voorspoedig, er is bijna niemand op dit tijdstip van de dag en al snel zijn we uitgestempeld. Bepakt en bezakt lopen we door het kilometerslange niemandsland, waar we onderweg een aantal keer gecontroleerd worden door Turkmeense militairen. Aangekomen bij de grenspost doorlopen we heel voorspoedig alle procedures, en na ongeveer 1,5 uur hebben we een mooi Turkmeens visum met de nodige stempels in ons paspoort! Reizen door Stempelstan levert nu eenmaal veel wachten en veel stempels op, we hebben echt geluk!!

Op de grens worden we opgehaald door chauffeurs van het lokale reisbureau met wie we ons reisprogramma hebben moeten afstemmen. Hoewel we in de overtuiging leven dat we per direct naar het vliegveld gaan voor een binnenlandse vlucht, blijkt het hele programma te zijn omgegooid. De vlucht is geannuleerd etc., etc. Een wazig verhaal. Worden we voorgelogen? Niet geheel ondenkbaar in dit wazige corrupte land. Na veel telefoontjes en een hoop geregel zetten we koers naar de Darwaza gaskrater. Hier willen de chauffeurs nog voor zonsondergang aankomen en ze zetten er flink de vaart in. Deze moeite wordt beloond en we zijn op tijd bij de bizarre gaskrater. Ontstaan als gevolg van een gasexplosie en nog steeds gaan hier jaarlijks tonnen aan gas in vlammen op. Het is een mysterieus schouwspel. De vlammen lekken langs de rand en het vuur brult in de krater. Het stinkt. 'De Poorten van de Hel' wordt het hier eerbiedig genoemd. Intussen wordt ons shaslick barbecuemaal klaargemaakt. Na deze maaltijd maken we nog een wandeling en beklimmen een heuvel om de krater van een afstand te bekijken. De nacht brengen we in tenten door, op steenworp afstand van de kraterrand." 



overstekende kamelen bepalen het tempo
Dinsdag 16 augustus
"Vandaag zetten we koers naar Ashgabat. Onderweg pakken we een aantal keer een 4x4 traject door de woestijn en stoppen we bij nog twee kraters. Overstekende kamelen op de weg bepalen regelmatig onze snelheid. We lunchen bij het woestijndorp Yerbent. Een kilometer of 50 voor Ashbagat stoppen we bij een carwash: de auto's moeten gewassen worden. Bevel van de president die wil dat er alleen schone auto's in de stad rondrijden. Wederom bizar.
We rijden door Ashgabat en vergapen ons aan de bizarre gebouwen. Alles is van wit marmer. Alles is schoon. Er loopt geen mens op straat. Overal staan standbeelden van de president en zijn voorganger. Wat is dit hier? Een mysterieuze kruising tussen Duckstad en Las Vegas.
's Middags krijgen we een citytoer met luxe touringcar, waar we met z'n 9-en in zitten :-D . We bekijken allerlei bijzondere gebouwen en monumenten. Onze gids blijkt zeer bedreven in politiek correcte antwoorden maar geeft ons ook heel veel informatie over het land. We worden naar een 4*hotel gedirigeerd, maar kiezen voor een simpelere accommodatie, met zwembad."

een van de vele standbeelden van de president

bizarre gebouwen in Ashgabat



woensdag 17 augustus
"Na een heerlijke nachtrust doen we `s morgens het 2e gedeelte van de citytour, bezoeken de bazaar en wandelen over de ‘gezondsheidtrappen’ aan de rand van het Kopet Dag berggebied dat de natuurlijke grens vormt met Iran. Deze trappen zijn door de president in het leven geroepen om de gezondheid en conditie van ambtenaren te bevorderen. Ieder jaar moet er een bepaald aantal kilometers gelopen worden. Daarna nemen we de middagvlucht naar Turkmenbashi. Turkmenistan Airlines is een moderne maatschappij met goed degelijk materiaal. Het vliegveld (in aanbouw) is ook weer van enorme afmetingen en beeld een enorme valk uit. Aangekomen in Turkmenbashi koersen we naar een hotel in Awaza aan de Kaspische Zee. Hier gaan we eerst een uurtje zwemmen. We vergapen ons aan de hotels en aan het kanaal dat daar in de woestijn is gebouwd, inclusief rondvaartboten…:-)

de gezondheidstrappen van de president...

...die wel wat van je conditie vragen!
Na het zwemmen gaan we nog een heel eind rijden: einddoel is de Yangikala Canyon. Onontdekt door toeristen en absoluut de mooiste plek op de aarde. De zonsondergang maken we in de woestijn mee en als het al donker is komen we bij de canyon aan. De rit duurde wat langer dan gepland, mede omdat de wielen een aantal keer wat vaster gedraaid moesten worden...
We barbecueën en kamperen op de rand van de canyon, genietend van het majestueuze uitzicht. Er lopen honderden kamelen over de uitgestrekte vlakte. De dichtstbijzijnde bebouwing is uren rijden. We genieten."

Nog wat mooie plaatjes van deze bijzondere reis:









Met dank aan reisleider William voor het delen van zijn reisverslag!