reisgids 2010

Daar is tie!

De Avantagids voor 2010! Vandaag of morgen valt hij bij je in de bus. We hebben er hard aan gewerkt en zijn blij met het resultaat. En we zijn benieuwd wat jij ervan vindt!

Nog iets over de cover van de nieuwe gids: alle 194 landen staan erop. Afgevinkt, want Avanta heeft reiservaring in allemaal. Van Algerije tot Zwitserland!

Veel leesplezier!

Op de вепoсипеД naar Belarusia (Deel 2)

In deze post weinig tekst, maar des te meer foto's. Gemaakt door Ies & Hannah tijdens hun fietsreis door Finland, Rusland en Wit-Rusland in de zomer van 2009.

ploeterend door Russisch zand, op zoek naar een kampeerplek

Icarusblauwtjes genieten buitensporig van ons zweet

Hannah voor de Hermitage



primitief vermaak in Sint Petersburg

Fietsend over de snelweg. Niet omdat we teveel wodka ophadden, maar gewoon omdat het kon.

30 graden, maar toch dik ingepakt als bescherming tegen de paar miljoen muggen.

Ergens op het platteland tussen Sint Petersburg en Wit-Rusland

Afbeeldingen van Lenin kom je met grote regelmaat tegen in Rusland

Iedere avond aten we pasta met ondefinieerbare sausjes, waar we zelfs een keer een vissenoog in aantroffen. Het eten eentonig, maar de uitzichten elke avond anders.

De hoofdstraat van een Wit-Russisch dorpje

Stralende ochtend na een nachtje onweer

Waar je mee omgaat, daar word je mee besmet...

Hannah voor de Reichstag in Berlijn



Op 23 december a.s. nemen Ies & Hannah voor acht maanden afscheid van vrienden en familie. Ze gaan een fietstocht maken door Australië en Indonesië. Alvast een machtig mooie reis gewenst!

E.

leesvoer

Zoals je wellicht weet, is P. al een tijdje in Zambia. Hij schreef weer een vermakelijke blog over zijn leven daar. Een boom en een kip leggen het loodje, een vogelspin weigert hetzelfde lot te ondergaan en zet zijn tandjes in zijn belaagster. Zollywood zonder wit doek, een teleurgestelde Chief en een succesvolle safari - je leest er hier meer over.

Als dat geen reisinspiratie is! Ook zin gekregen om Afrika zelf te beleven? Ik kan je vertellen dat Avanta je in 2010 weer veel bijzondere mogelijkheden biedt. Van noord tot zuid, van oost tot west... kort, lang of heel lang... avontuurlijk voor beginners of voor gevorderden... allemaal exotisch, vol geuren en kleuren, geluiden en smaken die uniek zijn voor Afrika. Een feest voor de zintuigen van iedere reiziger!

E.

Een ouderwetse kampeerreis

koken op het strand

natafelen rond het kampvuur

het vervoermiddel, z.g.a.n.

spullen drogen na een nachtelijke regenbui



ontbijt klaarmaken 'in' de keuken

zondagochtend - tijd om te scheren

tijd om te vertrekken


De winter nadert met rasse schreden! Als je aan het eind van een werk- of schooldag naar huis gaat, is het alweer donker. Mutsen, sjaals en handschoenen worden weer opgediept. Nog even, en het is 5 december - dan is de winter echt begonnen.

Die winter heeft zo zijn charmes, dat is zeker. Maar toch, als je dan dit soort foto's ziet... was het maar vast weer zomer!

E.

De foto's zijn gemaakt door Martin Eijkelenboom tijdens de reis door de Baltische Staten, Rusland en Oekraine in 2009.

PS. de gids is naar de vormgever en we kunnen je verzekeren, er staan weer heel veel ouderwetse kampeerreizen 'a la Avanta' in.

einde en begin

Hoewel er op dit moment drie Avantareizen weg zijn (naar Iran, Portugal en Cuba) is het hoogseizoen van 2009 al een tijdje voorbij. We zijn dankbaar dat het ook dit jaar weer goed verlopen is. Er zijn geen erge dingen gebeurd en iedereen is weer thuisgekomen.

Reden om eens een tijdje achterover te leunen?

Zeker niet. Op het Avantakantoor ratelen de toetsenborden, worden kalenders bestudeerd, telefoontjes met reisleiders gepleegd en duizenden foto's aan een kritische blik onderworpen. De reisgids van 2010 moet geschreven worden! Ieder jaar een enorme klus. Veel nieuwe reizen, met nieuwe reisbeschrijvingen en nieuwe foto's. Ondanks het feit dat wij bij Avanta niets moeten hebben van minutieus geplande reizen, vergt het veel tijd en denkwerk om het komende hoogseizoen weer een goed reisaanbod te hebben. Zelfs Ies Sr. is in deze weken veel achter het beeldscherm te vinden ;)

Inmiddels staan de reizen allemaal op papier. Nog even, en de vormgever kan aan de slag. Als alles meezit, heb je vóór de jaarwisseling de nieuwe reisgids in huis. Tot die tijd nog wat geduld. Moet je nu je vakantiedagen al opgeven en wil je graag met Avanta mee? Stuur ons dan even een mailtje, we helpen je graag!

E.

fotoimpressie Ierland, Schotland, Wales

Ieder jaar in de Avantagids. Een reis voor natuurliefhebbers, actieve wandelaars en rustzoekers. Voor mensen die graag mooie plaatjes schieten en voor degenen die geïnteresseerd zijn in cultuur, religie en geschiedenis. Geschikt voor jou als je houdt van the Avanta-way of life en niet bang bent voor een regenbui.
(klik op de foto's voor een groter exemplaar.)

who's there?!

Holy Island Lindisfarne vanwaar St. Columba het Evangelie verspreidde in de 5e eeuw.

wandelparadijs

draagt bij aan het vakantiegevoel

de typische hedgerows waar 't wild gedierte welig tiert

adembenemende kusten

religie speelt hier al heel lang een grote rol

Eire - wat zou het zijn zonder schapen?


Reisleider Rikko maakte deze mooie foto's in de zomer van 2009.

The Great Falls

Er zijn van die Engelse woorden waar niet echt een goede Nederlandse vertaling voor is. Zo'n woord is 'escarpment'. Het wordt vertaald als 'helling', maar dat dekt de lading niet echt. Met 'breuklijn' krijg je meer een idee van de betekenis. Tijdens onze rondreis door Ontario en Michigan afgelopen zomer zijn we verschillende keren het Niagara-escarpment overgestoken. Genoemd naar de beroemde watervallen, maar het escarpment is vele honderden kilometers lang.

links: American Falls en Bridal Veil Falls, rechts: Horseshoe Falls

Als een rivier het escarpment kruist, krijg je dus een waterval. Het spectaculairste voorbeeld zijn natuurlijk de Niagara-watervallen, maar in deze regio vind je er nog veel meer.

American en Bridal Veil Falls

Deze liggen aan de Amerikaanse kant, maar zijn net als Horseshoe Falls het best te zien aan de Canadese kant.

Horseshoe Falls en de eeuwige wolk neveldruppeltjes

Vooral van dichtbij is het donderende geraas van het water dat over de klif stort indrukwekkend. Niet te geloven dat dit dag en nacht, jaar in jaar uit, altijd maar doorgaat!

Tahquamenon Falls in Michigan


Een kleine waterval bij Dundas, ON, waar het escarpment mooi zichtbaar is.


De foto's van de Niagara Falls zijn genomen aan het eind van een regenachtige middag. Een paar uur later, toen het helemaal donker was, zijn we er nog even langsgereden. 's Avonds worden de watervallen verlicht. Wat ons betreft is het niet de moeite waard om daarop te wachten. Het afwisselend paars, groen, blauw en oranje licht doet zo onnatuurlijk aan dat het er eerder uitziet als een Disney-animatie dan als een bijzonder natuurfenomeen. Nee, dank je.

E.

Op de вепoсипеД naar Belarusia (Deel 1)

Op 28 december hopen Hannah en ik te vertrekken naar Australië, Indonesië en Zuidoost Azië. Het plan is om daar circa acht maanden rond te fietsen.
We besloten om afgelopen zomer alvast een beetje in te fietsen in Finland, Rusland en Wit Rusland.

Vooral Wit Rusland is niet het meest voor de hand liggende land om eens een fietstochtje te gaan maken. Over het land is weinig bekend, het is goed afgesloten voor buitenlanders en bureaucratie is er tot kunst verheven.
Je begrijpt het al; meer dan genoeg reden om eens te proberen of we dit curieuze land in konden komen.

Tot onze verbazing was het regelen van de benodigde visa betrekkelijk eenvoudig. We hoefden slechts wat formuliertjes in te vullen en deze samen met onze paspoorten op te sturen naar een tussenpersoon in Den Haag en twee weken later was alles in orde.

de afgelegde route

Op 21-07 vertrekken we per trein naar Rostock in Noord Duitsland. Ergens in de buurt van Rostock kamperen we in een vochtig bos en de volgende dag fietsen we een mooie route langs de Oostzee. De eerste regen (buitje van drie uur) en muggenbulten (drie op Hannahs benen) zijn niet voldoende om onze vrolijke snuitjes te laten betrekken.
Laat in de avond nemen we de veerboot naar Helsinki, een relaxte manier om bij te komen van onze eerste fietsdag.

Na 36 uur varen meren we aan in de haven van Helsinki, fietsen het haventerrein af en verdwalen ogenblikkelijk in, jaja, een dennenbos.
De goede weg is al snel gevonden en in stralend weer zetten we koers naar het oosten.

en toch was het leuk

Vier dagen later arriveren we in Rusland. De wegen worden direct slechter, maar de auto’s duurder. De constante stroom BMWs, Ferrari’s en Lexussen wordt slechts zo nu en dan onderbroken door de voortsukkelende restanten van een Lada.
De slechte wegen resulteren ook in de eerste lekke band van de reis, maar 1800 kilometer verder weten we dat het ook de enige was.

Sint Petersburg is voor ons een van de hoofddoelen van de reis. De stad stelt ons absoluut niet teleur. Naast een bezoek aan de Hermitage vermaken we ons vooral ook met lekker eten en douchen, we hebben zo’n vaag gevoel dat dat voorlopig weleens voor het laatst kan zijn. Daarin hebben we geen ongelijk, want de drie volgende weken komen we geen campings en in ons budget passende hotels tegen. Zo nu en dan kunnen we een duik nemen in een Russisch meer, maar zelfs die kansen laten we regelmatig aan ons voorbij gaan vanwege de buitensporige aantallen muggen en horzels die ons na een duik verwelkomen op de kant.

Op 06-08 stappen we enigszins zenuwachtig op de fiets; de grens met Wit Rusland staat op het programma. Bij de grens aangekomen worden we echter totaal niet gecontroleerd, auto’s worden op de kop gezet (terwijl het geen zondag was (insidersgrap, sorry)), maar met fietsers weet men blijkbaar geen raad. De korte gebaren die ons ten deel vallen kunnen we niet anders uitleggen als: doorfietsen en wel zo snel mogelijk!
Ongelovig lachend naar de mannetjes van de grens fietsen we Wit Rusland in.

Wit Rusland is een van de armste landen van Europa, maar de wegen blijken erg goed te zijn. Waarschijnlijk komt dat voor een deel doordat op sommige trajecten maar een keer per uur een auto passeert.

water putten

Door het oosten van Wit Rusland fietsen we op het gemakje naar het zuiden. Aanvankelijk is het landschap niet echt spectaculair; landbouw, rustige dorpjes en uitgestrekte dennenbossen. In het zuiden van Wit Rusland verandert dit. We komen hier in het stroomgebied van de Prypjat rivier. Deze rivier stroomt traag met grote lussen door een prachtig landschap van uiterwaarden en moerasbossen.
In dit gebied vonden we het tweede hoofddoel van onze reis, in de vorm van een prachtige, blauwe vogel: de Azuurmees.

Met deze vogel in de pocket beginnen we aan het laatste deel van onze reis. We fietsen nu pal naar het westen, terwijl de wind net had besloten met fikse kracht uit die richting te gaan waaien. Misschien komt het doordat we voor ons gevoel al aan het einde van onze reis zijn, maar in ieder geval is het deze dagenlange tegenwind die voor het eerst in vier weken een serieuze aanslag op ons humeur weet te plegen. Het kost ons dan ook enige moeite om bij de grens met Polen aardig te blijven tegen de douanebeambte die ons vertelt dat we de grens niet over mogen met onze fiets. De reden hiervoor is voor de hand liggend: een fiets is immers geen vervoermiddel en een auto wel. Daarom kunnen we de grens pas passeren nadat onze fietsen en wijzelf in een toevallig passerend busje zijn gepropt.

Sint Petersburg

De volgende dag arriveren we in Warschau. Na drie weken wildkamperen, en avondmaaltijden die alleen maar bestonden uit macaroni met saus, genieten we hier buitensporig van een krakend bed, een warme douche en een Big Mac menu.

Met de trein begeven we ons nog naar Berlijn, waar we de laatste dag van de reis alle bezienswaardigheden van de stad affietsen. Onder de Brandenburger Tor zijn we bij toeval getuige van het WK snelwandelen, een fascinerende sport. De lopers zien er niet uit alsof ze zelf nog weten waarom ze ooit aan deze sport begonnen zijn. Voor de Pool die direct na de finish in elkaar stort zal dat sowieso een raadsel zijn geweest.

Wij vinden fietsen nog steeds heel erg leuk en laden dan ook met spijt onze fietsen in de trein om derwaarts te keren naar Schiedam.

Door: Ies Goedbloed Jr.

binnenkort deel 2: Een bijzondere ontmoeting tijdens onze fietsreis

P. in Zambia

Kip kado

"De mensen in de dorpen zijn enorm blij als wij aankomen. Deze vreugde wordt nog verdubbeld als wij in het Nyanji groeten. Elke keer willen de dorpelingen ons ook nsjhima voeren. Dit is een soort maispap en hier eten ze dat drie keer per dag. Het is niet echt lekker, maar ook niet vies. En het vult enorm!


Een van onze meetings was in een school, zoals gewoonlijk hadden wij een ereplek. Dit deed echter niets af aan het feit dat wij in theorie geen enkele toegevoegde waarde hadden. Aan het eind van de meeting besluit een van de Chiefs ons een kip te doneren, een levende wel te verstaan. Ik denk dat het om een grap gaat en lach wat onzeker richting de Chiefs en de Headmens. Maar goed, ik pak uiteindelijk toch de kip aan en er worden wat foto’s gemaakt. Dat is allemaal leuk en aardig maar wat doe je met een kip die je zojuist kado hebt gekregen? Ik kijk wat rond en dump hem dan maar bij een kerel waarvan ik weet dat hij straks met ons meerijdt. Ik denk nog steeds dat het om een grap gaat. We zaten alweer enige tijd in de auto, tot er plots wat gekakel klonk; de kip zat achterin de auto =)"

***

P. is inmiddels aardig ingeburgerd in Zambia. Hij damt met de bevolking, spreekt al een aardig mondje buiten de deur en heeft een Zambiaanse achternaam. Lees hier meer over zijn belevenissen.

E.

Scandinaviërs en hun band met Nederland

Door reisleider Arend de Bakker.

orgelspelen in Munkfors

Als je een poosje door Scandinavië trekt, dan kom je nog eens iemand tegen. Zo kwamen wij op de reis naar de Noordkaap wel vijf keer mensen tegen die op één of andere manier een relatie hadden met ons thuisland. Hier dan ook vermelding van onze ontmoetingen.


Een eerste ontmoeting hadden we met een Noor van Griekse afkomst. We kwamen hem tegen bij een mooie kampeerplaats aan een meer. Hij was daar zijn tijd aan het doorbrengen met vissen. Na een gezellig praatje met hem gemaakt te hebben, kwamen we te weten dat hij voor een Nederlands bedrijf vakantiehuisjes beheerde. Hij had daarnaast nog een zoon wonen in de wereldstad Rotterdam. Ook was het voor hem geen probleem om deze zoon af te staan of uit te huwelijken aan één van onze meereizende dames.


De andere ontmoeting vond plaats op de dag daarna. Het was een druilerige morgen en we besloten dan ook om naar het eerste dichtstbijzijnde stadje te rijden om daar de kerk te bezichtigen, de kerk van Munkfors in Zweden. Benjamin, één van de enthousiaste medereizigers, kan zowel orgelspelen als piano. Bij het binnentreden van de kerk hoorden we al wel bekende orgelmuziek in onze oren klinken. Met het voornemen om te gaan vragen of Benjamin ook zijn orgelspel ten gehore mocht brengen, liepen we trap op die ons naar het orgel voerde. “Hi, we are from Holland and we want tot ask you of…”, zo begonnen we ons verhaal tegen de onbekende organist. “O, komen jullie uit Nederland, wat leuk…”, zo luidde het antwoord. Het bleek hier om dhr. Reijkens te gaan die een tweede woning had in het bijgelegen stadje en die in de zomermaanden als organist in de erediensten was aangesteld. Benjamin kreeg uiteraard de gelegenheid om het orgel te bespelen. Ondertussen kwamen er voor ons onbekende mensen de kerk binnen lopen. Deze dag waren deze mensen in Munkfors om de urn met de as van hun overleden (groot)vader bij te zetten. Zij zelf kwamen uit Amerika, maar de overledene was in het Zweedse stadje geboren. ‘Dit is de dag die Heer ons geeft’, speelde Benjamin. Vanwege de emotionele momenten, waren zij verwondert door dit orgelspel. Even later kwam de Nederlandse organist weer terug naar de kerk om ons uit te nodigen voor een wafel met slagroom en kersen. Dit aanbod hebben wij uiteraard niet afgeslagen.

'kamperen' in een school

De derde ontmoeting hadden we op zaterdagavond. We kampeerden in een leegstaande school een aantal kilometers boven Trondheim. Bij het zoeken naar de kampeerplaats hadden we een kerkje gesignaleerd. Enkele van de reizigers besloten om bij het kerkje te gaan kijken of er de volgende morgen een dienst zou zijn. Echter bleek bij nadere inspectie geen enkele bord ons de nodige informatie te verschaffen. Om die reden belden wij dan ook aan bij de naast wonende buurman. Wat bleek, de man was geboren in een ziekenhuis in Rotterdam. Hij sprak dan wel geen Nederlands, hij had nog wel familie in Nederland wonen en was bekend in de regio Rotterdam. We werden uitgenodigd in zijn huis en hij vertelde ons het één en ander over de weersvoorspellingen, de kustroute naar het noorden en uiteraard wilde hij ook de begintijd van de dienst voor ons opzoeken op zijn laptop. Het zat ons mee, want de volgende dag zou er een doopdienst plaatsvinden.

uitnodiging

De volgende dag togen wij dan ook naar het kerkje om de dienst bij te wonen. De lutherse dienst met veel voor ons onbekende aspecten was bijzonder om mee te maken. Zo vonden er de ceremoniële doop met peetvaders en zulks meer, de offerande en de avondmaalsbediening plaats. Na afloop van de dienst werd ons de mogelijkheid gegeven om wat te zingen bij het orgel. We raakten in gesprek met de grootvader van het gedoopte kind. Deze man sprak naar onze verbazing Nederlands. Hij was een half Noor en voor de ander helft Nederlands. Hij woonde echter al jaren in Noorwegen en kwam zelden meer in Nederland. Een onvergetelijke zondag was het voor ons.

doopdienst

Op de Lofoten zouden we een walvissafari gaan maken. Bij de telefonische reservering werden we al te woord gestaan met “goeiemorgen”, een Nederlandse jongedame die vakantiewerk deed in Noorwegen. Aangekomen bij de boot, bleek de halve boot bevolkt te zijn met Nederlanders. Niet alleen toeristen, maar ook een gedeelte van de bemanning was Nederlands en enkele andere van de bemanningsleden spraken Nederlands. Wat een gemak zo ver van huis. Nog specialer werd het toen Hielke, onze in Friesland geboren en getogen medereizigers, een ‘landgenoot’ ontdekte. We verstonden net zo veel van de taal die zij met elkaar spraken, als van het Noors.

Het was een prachtige reis waar we af en toe even de warmte van ons thuisland voelden.

Bedankt, Arend! Scandinaviërs staan bekend als gereserveerd, maar voor een Avantagroep gaan wereldwijd de deuren open :)

foto's Tanzania, Malawi en Zanzibar

Deze reis stond onder leiding van Mirelle de Waardt, die een jaar lang in Tanzania gewerkt heeft. Dankzij haar ervaring en kennis van de taal was het een mooie, afwisselende reis die in het teken stond van leuke contacten met de mensen daar. Een deelneemster stuurde ons foto's - bedankt!

ballonnen uit Holland

een kerk uit het koloniale tijdperk

schitterend landschap en stevige wandeltocht

vervoer regelen

ook in Afrika kun je kamperen

een bezoekje aan de kraamafdeling

verlaten strand

oog in oog met de koning(in) der dieren

locals


We hebben gehoord dat Mirelle volgend jaar weer naar Afrika wil. Houd de reisgids en de website dus in de gaten! (En wees er snel bij, deze reis was in 2009 zó volgeboekt.)



E.