Een reisverslag van reisleider
Rick de Landmeter In één of andere reisgids kwam ik een treffende uitspraak tegen die denk ik geheel van toepassing is op de wijze van reizen die Avanta voorstaat; you’ll probably find out that the lower your budget, the more integration you’ll have with the locals and the richer your cultural experience will be! Vasthoudend aan dit principe is er maar één mogelijkheid om naar Timboektoe af te reizen; per public pinasse over de Niger.
Onze tassen gaan aan boord (links is ‘onze’ boot)Met het ontvangen van de tickets kreeg ik één zekerheid; we gaan naar Timboektoe. De rest blijft een vraagteken. Vragen als; wanneer vertrekken we, wat en wanneer krijgen we te eten, wie en hoeveel gaan er mee, waar ga we slapen en naast wie, wanneer komen we aan en gaan we het überhaupt halen gezien de staat van de boot?
Toiletteren op de relingEen erg urgente vraag openbaarde zich al vrij snel na vertrek; waar is het toilet? Verrassend genoeg kwam daar al vrij snel antwoord op. Een vrouw nam plaats op de reling, trok haar rokken omhoog en met een grijns op haar gezicht verrijkte ze het rivierwater met haar behoefte. Enigszins verward keken we elkaar aan en iedereen dacht hetzelfde; hoe ga ik dit straks doen?
Zwemmen in de NigerDe pinasse is een houten boot van zo’n 35 meter lang, 3 meter breed en volgestouwd met zakken rijst, couscous, tafels, stoelen, tv’s, radio’s, dvd-spelers, Malinezen en wij dus. Ongelofelijk hoeveel er in een dergelijk bootje past. De overtreffende trap van overvol wordt hier zichtbaar, sterker nog; we maken er deel van uit.
Zicht op de keuken in onze pinasse Het is rond het middaguur als we vertrekken. We zitten onder een afdak met daarop een lading vracht, maar goed beschermt tegen de hete zon. We hebben een eigen compartiment van 2 bij 3meter dat we moeten delen met nog 3 andere reizigers. Gezien de ruimte die de Malinezen hebben mogen we niet klagen. Zo rond 1630u is de ergste hitte voorbij en klimmen een paar van ons het afdakje op om te genieten van de omgeving. Dankbaar worden vrijwel direct onze vrijgekomen plekken ingenomen. Er worden wat kolenzakken verplaatst zodat we op het afdak kunnen zitten. Langzaam zakt de zon weg en er valt een zacht licht over de rivier. Vlak naast de boot steekt een eenzaam nijlpaard verveeld z’n kop boven water om daarna weer geruisloos weg te zakken in het water.
Eten uit een teil Niet veel later worden we geroepen voor het eten. We hebben aardig trek dus opgetogen laten we ons naar beneden zaken. Eenmaal ‘binnen’ wordt wat ruimte gemaakt en krijgen we een blauwe afwasteil voorschotelt en een Malinese vrouw gebaard ons te eten. Vertwijfeld wachten we af waar tenminste het bestek blijft maar dit is het: een teil met rijst en wat stukjes vis. We kijken om ons heen en krijgen wat bemoedigde knikjes van Malinezen om ons heen. Na de handen grondig te hebben gereinigd met handgel steekt een enkeling z’n hand in de teil en begint de rijst in z’n handen te kneden. De anderen kiezen toch liever voor oud stokbrood van de vorige dag. Na een paar happen geven we de teil snel door aan de volgende. Kennelijk hebben zij er minder moeite mee want gulzig graaien ze in de bak en laten het zich het hoorbaar goed smaken.
De blauwe teil...