Zeven weken per 4x4 door Afrika touren: deze
reis is alleen voor echte avonturiers, Avanta in optima forma. In de beschrijving van deze reis stond: Het asfalt maakt plaats voor onverharde
wegen, de Avantabusjes worden ingeruild voor 4x4 terreinwagens, de
kwakkelzomer voor zinderend zomerweer. Je bed in een Hollands
rijtjeshuis verruil je voor een matje in een koepeltent of onder de
blote sterrenhemel. Anderhalve maand lang geen
aardappelen-groenten-vlees op je bord maar elke dag een verrassing.
We plannen niets lang van
tevoren, dat heeft weinig zin als je door Afrika reist. We zien wat de
dag ons brengt. Je zult merken dat dat bijzonder ontspannend is...
Inmiddels zijn
de reizigers die dit aandurfden al weer een paar weken onderweg en naar verluidt hebben ze het
goed naar hun zin. Gelukkig kunnen wij in Nederland ook een beetje meegenieten
via hun weblog: www.avantaoverland.waarbenjij.nu.
Het is absoluut de moeite waard om hun verslagen te
lezen! De volgende fragmenten brengen je vast en zeker in de stemming:)
Lief dagboek,
Naar mate de reis vordert, verdwijnt het besef van tijd. Welke datum het is, weet niemand meer. Een enkeling houdt nog bij welke dag het is en ondertussen hebben we ook onze eigen Avantaoverland tijd, omdat wij niet weten of het hier 1, 2 of 0 uur vroeger is dan in Nederland en de Marokkanen het er zelf ook niet over eens lijken te zijn. Daarom volgen in vogelvlucht wat belevenissen in verhaalvorm.Afrika
Donderdag werd de dag van de overtocht. We zeiden Europa gedag, lieten euro en crisis voor wat het is en varen over naar het continent van de toekomst. De paspoorten moesten voor het eerst uit de tassen om boottickets te kunnen boeken en toen was het nog een uur of twee rijden tot de boot. Vol afschuw keken we naar al het massa toerisme rond Marbella en we prezen ons weer eens gelukkig met onze slaapmat en de sterrenhemel. Aangekomen bij de boot naar Cueta ging ons hart sneller kloppen. Na bijna een week reizen begon het eigenlijk pas echt.
Na een overtocht van 45 minuten was de straat van Gibraltar overgestoken, maar bleken we toch nog niet echt in Afrika te zijn. De Spanjaarden beheren aan de overkant nog steeds een paar kilometer grondgebied, maar na een kwartiertje rijden kon er geen misverstand meer over bestaan; de grens. Werkelijk van alle kanten kwamen behulpzame mannetjes aangesneld om alle auto's te helpen met het invullen van de nodige documenten, uiteraard tegen een kleine vergoeding. Geschreeuw, getuuter en getuuter zijn de voornaamste gehoorde geluiden. Na een klein uurtje en een paar Euro waren alle hokjes gepasseerd en was het; Bienvenue au Maroc!Het weekend brengen we door bij een riviertje waar nog wat water stroomt. De lokale bevolking staat natuurlijk binnen 10 seconden weer met de armbandjes te zwaaien, maar ze hebben gelukkig snel door dat we daar niet voor komen. Dit neemt natuurlijk niet weg dat het verschrikkelijk interessant is om te zien hoe wij de afwas doen, eten, slapen en meer van dat soort dingen, zodat er het hele weekend door wel een groepje Marokkannen op een afstandje ons gade slaat. Later in het weekend ontdooien ze wat. We worden uitgenodigd voor een Berber bruiloft, waar het sommige mannelijke deelnemers wat tegenvalt dat de bruid al 45 is. Zondagavond komen wat dorpelingen ons vermaken met lokale muziek gemaakt met djembe, fluit en vrolijk gezang. Na wat lokale Berbermuziek hebben wij ze de kabouterdans aangeleerd.
(later meer, want we hebben nu een afspraak bij de garage om een van de auto's wat op te lappen)
In de gaten houden dus: http://avantaoverland.waarbenjij.nu/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten