Abchazië - verslag van een bijzondere Avantareis

Abchazië en Georgië (28 april - 6 mei 2017)
Een naam als Abchazië heeft voor een Avanta-reiziger dezelfde uitwerking als honing op een vlieg. Wanneer ik lees dat veel overheden, waaronder die van Nederland, afraden om naar Abchazië te gaan, is de keuze snel gemaakt. Dit klinkt als een Avanta-waardige bestemming! Met mij hebben acht deelnemers en uiteraard de reisleider hun zinnen gezet op dit gebied in het noordwesten van Georgië.

groepsfoto bij de Abchazische vlag

 

Snurkende Georgiër
Op de dag van vertrek gaat mijn wekker, zoals bij de meeste andere deelnemers, vroeg. Onze groep van negen deelnemers wordt namelijk om 03.30 uur op Schiphol verwacht. We vliegen via Kiev naar de Georgische hoofdstad Tbilisi en daar ontmoeten we onze ervaren reisleider Ronnie. Hij heeft er al een weekje in Armenië en Georgië op zitten en heeft zichtbaar zin in de reis naar Abchazië. Na een bezoek aan de markt, stappen we rond 22.00 uur in de nachttrein. Op de banken boven mij liggen twee van mijn reisgenoten. Ikzelf heb de eer om de urenlange treinreis door te brengen naast een snurkende Georgiër.

de nachttrein van Tblisi naar Zoegdidi

lekker knus in de nachttrein

Wachten, wachten …
’s Ochtends komen we rond 06.00 uur aan in Zoegdidi. Vanaf hier brengt een busje ons naar de grenspost. Het lange wachten kan beginnen. Gelukkig is het heerlijk zonnig, hebben we een fenomenaal uitzicht en zijn er kachapuri-tentjes in de buurt. Na ongeveer zes uur wachten, komt Ronnie met een brede glimlach aanlopen. We mogen verder! Lopend steken we de brug over naar de volgende wachtpost. Onderweg verwonderen we ons over het brede scala aan producten dat de Abchaziërs over de grens vervoeren. Dozen met kuikentjes, een levend schaap in een vuilniszak, autobanden en zelfs complete bumpers worden meegezeuld. Na nog twee controles van de paspoorten krijgt iedereen een individuele ondervraging. De twee douaniers nemen geen blad voor de mond. Een greep uit de vragen: “Wie past er op de baby?” en “Heb je ergens tatoeages?” Gelukkig kunnen we na bijna tien uur wachten, controles en nog meer wachten officieel Abchazië inlopen.

tijdverdrijf op de grens

kachapuri (met kaas gevuld brood, soms met andere vullingen) stond ook ’s avonds vaak op het menu

Rondje hoofdstad
Na een nacht bijslapen in het hostel in Soekhoemi word ik op tijd wakker. Helaas had dit ook een uurtje later kunnen zijn, aangezien de wekker van ondergetekende niet automatisch op Abchazische tijd is versprongen… Na nog een uurtje langer bedrust, volgt ontbijt en lopen we naar de plaatselijke Lutherse kerk. De mis blijkt pas om elf uur te zijn. Dit betekent dat we ruim de tijd hebben om een rondje Soekhoemi te doen. We kijken even in een traditionelere kerk. Mensen branden hier kaarsen en bidden tot schilderijen. Wanneer we over de boulevard lopen, duurt het niet lang voordat we de eerste dolfijnen zien springen. Gaaf om te zien! Om elf uur wonen we de kerkdienst bij. De vrouw die piano speelt neemt uitgebreid de tijd om onze groep tussendoor op de foto te zetten. Verder vervullen we een ‘glansrol’ tijdens het zingen van het laatste Abchazische of Russische lied. Na kerktijd nemen we een kijkje in het vervallen regeringsgebouw en genieten van een rustige middag in het hostel.

bij gebrek aan scherpe foto's van springende dolfijnen in de Zwarte Zee... :')

het werd gelukkig nog iets drukker in de kerk

het vervallen regeringsgebouw in Soekhoemi I

het vervallen regeringsgebouw in Soekhoemi II

Kampvuur en 1000-sterren
De volgende dag hebben we een veelzijdig programma. De nieuwe vaste chauffeur brengt ons naar het klooster Novy Afon. Samen met een heleboel Abchaziërs en Russen bezoeken we de druipsteengrotten. Begeleid door operagezang, onheilspellende orgelmuziek, een soort Abchazische André Hazes en de onverstaanbare uitleg van de gids lopen we ongeveer anderhalf uur in de grot. De nacht brengen we door in een nationaal park, aan het meer Ritsa. Een aantal van de groep neemt een verfrissende duik. Een aanrader! Nadat we het kampvuur hebben gedoofd, spreiden we een tentzeil uit en vallen in slaap onder de sterrenhemel.

Novy Afon klooster

in de druipsteengrotten

het Ritsa meer

onze slaapstek

“Wodka?”
De volgende dag starten we met een stevige wandeling. Tegen lunchtijd worden we opgepikt door de chauffeur. Na een lunch aan de Zwarte Zee rijden we terug naar Soekhoemi. Om Abchazië uit te mogen, moet er voor iedereen een visum aangevraagd worden. Dit is opvallend snel gepiept. Binnen een half uur zijn de tien visa binnen. Op woensdagochtend rijden we naar de grens. De douanier die onze spullen checkt, laat de stem op zijn telefoon nog even duidelijk maken wat de gang van zaken is: “This is my job. I have to do this.” De meeste tassen hoeven alleen maar even open geritst… Totdat de beste man een fles wodka ziet. In plaats van deze in te nemen, zegt hij iets in de volgende trant: “Wodka?! You are a real man. You can go!” Niet veel later stappen we op Georgisch grondgebied in een busje. We zetten onze tocht voort naar Mestia, een stad in het noorden van Georgië, op 1500 meter in het Kaukasusgebergte.

Mestia, met de hoge Kaukasus op de achtergrond

Hoge Kaukasus
Omdat het regent en de eigenaar van het Guest House toch een kamer over blijkt te hebben, besluiten we de nacht binnenshuis door te brengen. Na een turbulent ontbijt (waarvoor geldt: “What happens in Georgia, stays in Georgia”) stappen we in het busje dat ons naar Usghuli zal brengen. Hier liggen de vijf hoogst gelegen bewoonde dorpjes van Europa. Na een paar uur struinen in Ushguli besluit ik met een deel van de groep alvast een stukje terug te wandelen. De mist trekt op en het uitzicht is fantastisch! Na een uurtje komt de rest van de groep aanrijden en vervolgen we gezamenlijk de route. Op de heenreis heb ik door de mist en mijn fanatisme tijdens een kaartspel niet veel naar buiten gekeken. Op de terugweg geniet ik dan ook extra van de overweldigende natuur.

een van de bijna 2000 verdedigingstorens (kosjki) in de regio Svanetië 

in een dorpje in Ushguli

Narikala fort en nachtje vliegveld
Vrijdag rijden we naar Tbilisi, waar we rond 16.00 uur aankomen. We nemen de bus naar het centrum en beklimmen de steile straten naar het Narikala fort dat boven de stad uittorent. Hierna is het tijd voor het laatste gezamenlijke diner en om 22.00 uur rijden we naar het vliegveld. We installeren onszelf en onze spullen op een soort kunstgrasveldje en pakken een paar uurtjes ‘rust’. Om 04.15 uur sluiten we aan bij de rij bij de incheckbalie. Een gezellige week in Abchazië en Georgië is helaas weer ten einde. Snel weer een nieuw reisje plannen dus! ;)

uitzicht vanaf het Narikala fort

op het vliegveld

 Met dank aan Jorien voor het reisverslag (inclusief fotobijschriften, geweldig!)

Op reis je telefoon opladen met Mobisun

Op reis met Avanta ga je ‘back to basic’. Dat betekent bijvoorbeeld soms voor langere tijd geen beschikbaarheid van stromend water en elektriciteit, en dus ook geen mogelijkheden om je telefoon op te laden. Was dat in de pakweg eerste twintig jaar van Avanta's bestaan geen enkel probleem, tegenwoordig wordt daar toch iets anders over gedacht. Mobisun heeft ons daarom gevraagd om de MOBISUN 2 te testen, een handzaam en mobiel zonnepaneeltje. Een aantal reisleiders is daarmee aan de slag gegaan en testte het paneeltje in de praktijk; temeer omdat we deze groene vorm van stroomvoorziening, hoe beperkt misschien ook, zeker willen stimuleren. Ook testten ze de 10.000mAh powerbank. Lees hieronder hun ervaringen. Bonus: onderaan dit artikel vind je een kortingscode om zelf een Mobisun zonnelader of powerbank aan te schaffen.
 

In Lapland...

Reisleider Corniël Joosse:
"Het is midden op de dag, en de zon schijnt volop in Luleå, Zweden. De vraag is echter, of ook een winterzon in het hoge noorden van Europa fel genoeg is om met een zonnepaneel je telefoon op te laden. En dat blijkt inderdaad zo te zijn: met een beetje stel- en richtwerk was het mogelijk om met de Mobisun 2 rond de 900mA te laden. Dat is bijna net zoveel als een standaard telefoonlader. Vergelijken we de Mobisun met bijv. een WakaWaka Power, dan heeft hij een paneel dat bijna 13x meer energie opwekt. Wel is de Mobisun een stuk groter qua oppervlakte en heeft hij geen ingebouwde accu."

Fins Lapland, februari 2017 

In Mongolië...

Reisleider Ronald van der Giesen:
Vorige maand ben ik voor Avanta vertrokken naar Vietnam en vandaar over land onderweg naar Moskou. We reizen via onder meer China, Mongolië en Siberië. We komen in zeer afgelegen gebieden en ik heb niet altijd de beschikking over elektriciteit. Zo verbleven we vorige week in een yurt in Mongolië, waar ik mijn telefoon niet op kon laden. Maar, zeker als reisleider, ben ik graag bereikbaar. Ondanks de beperkte zonnestrerkte was mijn telefoon met de Mobisun 2 binnen drie uur opgeladen.
Sterke kanten van de Mobisun 2:
+ Lichtgewicht
+ Robuuste, stevige vormgeving
+ Dubbele usb-aansluiting
+ Snel laadvermogen bij volle zon, maar hij laadt zelfs op in de schaduw."
Mongolië, mei 2017

In Nieuw-Zeeland...

Reisleider Renso van Grootheest:
"Tijdens een Avanta reis door Nieuw-Zeeland ging het Mobisun zonnepaneeltje mee. Best een handig ding als je enkele dagen geen stopcontact hebt! Om de proef op de som te nemen heb ik het zonnepaneeltje in de zon gelegd met matige zonkracht: ongeveer 1% in 4,5 minuut. Met de reguliere usb-oplader: ongeveer 1% per minuut.
Met de meegeleverde karabijnhaakjes kan je het zonnepaneel eventueel aan je rugtas hangen en zo al wandelend je telefoon opladen. Verder kan je het paneeltje aan een ruit bevestigen met de meegeleverde zuignapjes.
+ lichtgewicht
+ twee usb-poorten
+ compact
+ weinig licht nodig om stroom te leveren
- laadvermogen afhankelijk van zonnesterkte 
- meegeleverde zuignappen werken slecht/niet
Is het zonnepaneel zijn geld waard? Ik denk van wel, zeker als de accessoires nog wat in kwaliteit verbeterd worden. Vooral tijdens reizen waar stopcontacten schaars zijn, is dit een ideaal reisgenootje."
Nieuw-Zeeland, januari 2017 

In Sri Lanka...

Reisleider Job Hakbijl:
"Ik heb het Mobisun zonnepaneel meegenomen naar Sri Lanka. Het geteste 13W zonnepaneel is goed mee te nemen zonder dat deze echt zwaar is of in de weg zit. Sri Lanka is een land waar de zon veel schijnt, maar waar het ook regelmatig bewolkt is. Echter ook in die bewolkte omstandigheden laadde m'n telefoon nog snel op. De werking is dus prima! Daarnaast heb ik ook de EasyAcc 10.000mAh powerbank meegenomen. Handig, want het zonnepaneel heeft geen inbouwde accu. Zowel powerbank als telefoon kunnen gelijktijdig worden opgeladen aan het zonnepaneel omdat deze aan de achterzijde twee usb-aansluitingen heeft.
Op echt lange tochten, in een gebied met veel zonkans, is de mobisun een goede optie. Het zonnepaneel kan je met de bijgeleverde karabijnhaken aan je rugzak hangen, maar hier moet je tas zich dan wel voor lenen qua aanhaakpunten. Anders heeft het paneel al snel een niet-optimale stand t.o.v. de zon, waardoor er veel minder stroom opgewekt wordt."
Sri Lanka, maart 2017

***

Zie jij het niet zitten om onbereikbaar te zijn op reis en lijkt zo'n zonnepaneel en/of powerbank je wel wat? Met de code Avantareizen2017 krijg je 10% korting op de website van Mobisun.

Gambia en Senegal - met filmpje

markt in Brikama

straatbeeld in Gambia

"Toen reisleider Maarten ons vertelde dat we de grens van Senegal naar Gambia per motor over zouden gaan, begon het toch wel te kriebelen. De één glunderde en vond het hartstikke ‘cool’, terwijl de ander even in shock was en het maar spannend vond… op een motor?! De volgende dag, tijdens de lunch, hoorden we opeens een hoop gebrom en daar kwamen 13 motors aan! Met 13 Afrikaanse mannen die ons zouden vervoeren! De backpacks en tenten werden achterop gebonden en we waren ready to go. We sjeesden in een sliert achter elkaar aan, door afgelegen dorpjes en schitterend landschap. De jongens waren wat stoer voor elkaar aan het doen, dus af en toe werd er flink geslipt. Uiteindelijk kwamen we bij de grensrivier aan waar we met een houten kano de grensoversteek moesten maken.

de pont waarmee we de oversteek maakten

Wat hebben we genoten van de reis door Gambia en Senegal. We werden op alle plekken waar we kwamen gastvrij ontvangen. Met een bootje maakten we een prachtige tocht over de Gambiarivier en ondertussen spotten we nijlpaarden, krokodillen en heel veel apen. In het weekend overnachtten we aan een rivier met prachtige mangrovebossen, waar je slingerend aan een touw zo het water in kon springen. We gingen vissen met de lokale bevolking en op zondag woonden we een lokale kerkdienst bij. We gingen naar de markt in Brikama en namen ook een kijkje in het ziekenhuis. Op de kraamafdeling overkwam een van de deelnemers iets heel bijzonders, waarover later meer op dit weblog!

ook de geit moet mee op het dak

de vis wordt opgehaald uit een boot op zee

Ook een vissersdorpje aan de kust werd bezocht, wat wordt daar hard gewerkt zeg! Met man en macht worden de scheepjes aan de kant getrokken of worden de vissen opgehaald in een boot die nog in zee drijft. De laatste nacht sliepen we aan de kust in boomhutten, en als je dan midden in de nacht even wakker werd, hoorde je het ruisen van de wind en de golven. Een prachtige afsluiter van deze bijzondere reis…"



Met dank aan Marieke voor het verslag!