Avanta stories nr. 1: zondagsrust in Italië

Rust...

Nadat we op zaterdagavond bijna twee uur elk paadje rond het meer verkend hadden, honderden campers en duizenden caravans moesten trotseren en een halve rivier hadden afgegraven, dachten we zondag eindelijk van onze rust te mogen gaan genieten op een kampeerplekje dat al die moeite meer dan waard was. Een mooi veldje, een heerlijk meer (op onze stek aardig rustig) en bovendien schitterend weer. Na een fijne dienst, een stevige zwempartij en heerlijke pannenkoeken brak een klassieke Avanta zondagmiddag aan. Lekker lezen/slapen/bijkomen/wassen etc. etc.

... en ruimte aan een Italiaans meer

Haast te mooi om waar te zijn

Maar dan komt een klein schattig hondje ons veld op snuffelen, gevolgd door met jerrycans wijn zeulende Italianen. Of hun vrolijkheid veroorzaakt wordt door het vooruitzicht op deze overvloed of door het terugblikken op eerdere overvloed, laten we in het midden. De groep van uiteindelijk plusminus 10 man strijkt 15 meter bij ons vandaan neer. Spoedig weergalmt het L’aquila bella me*over het verder doodstille meer. Na een uur getokkel en gejodel vinden de Italianen het tijd voor een nadere kennismaking met hun buren en komen al gitaarspelend op ons af. Het charmeoffensief wordt ingeluid met een heerlijk gekruid broodje en enkele zongedroogde tomaatjes.

Partytime! ???

Al spoedig blijkt van ons verwacht te worden dat we ons ook te goed doen aan een van Italie's beroemdere exportproducten: de rode wijn. Als na enige tijd blijkt dat ons consumptiepatroon niet aan de verwachtingen voldoet besluiten ze ons te helpen met een liedje. Het werkt eenvoudig, de maanden worden opgesomd en na elke maand komt het refrein: drinke drinke drinke! Als je in de betreffende maand geboren bent, sla je een wijntje achterover. Bij november hebben er nog maar drie van ons gedronken, een enkeling telt argwanend de koppen, een volgende heeft niks door terwijl de derde dan maar onze porties voor zijn rekening neemt. Na dit artistieke vertoon applaudiseert de reisleider en bedankt het gezelschap uitvoerig, in de hoop ze weer weg te krijgen. Dit werkt, ze trekken zich terug naar hun eigen stek en gaan onverminderd door met zingen, drinken en eten.

drinke, drinke, drinke!

Als wij enkele uren later middenin een potje weerwolven zitten, is het klaarblijkelijk tijd voor een hernieuwde kennismaking. Dat hun kampvuur nog slechts een smeulend hoopje is, terwijl het onze nog in volle glorie brandt, speelt hierbij wellicht een rol. We krijgen een flesje wijn voor als we het weer zonder hen moeten doen en de lichtelijk uitgedunde groep komt rond het kampvuur zitten. De rituelen die bij weerwolven horen, leiden af en toe tot onbedaarlijke hilariteit, maar verder is er weinig interactie. Als wij tenslotte een voor een onze tenten inkruipen, keren ook de Italianen een voor een terug. Behalve de laatste, die vindt het klaarblijkelijk prima bij onze nasmeulende vuurtje, gelijk heeft ie. Als wij de volgende ochtend in alle vroegte de tent uitkomen, zijn de Italiaanse dames de resten van het bacchanaal alweer aan het opruimen. 

Daar zijn ze weer

Wanneer wij na het ontbijt met vereende krachten de aanhanger de helling naar de weg op proberen te duwen komen ze ons nog een keer te hulp - wat een gastvrije en behulpzame gasten. Met hun hulp rolt de aanhanger eenvoudig naar boven. Van een kater hebben ze blijkbaar geen last. Respect

***

Avanta stories - een nieuwe serie op dit weblog. Een mooie ontmoeting, een onverwachte gebeurtenis, een schitterende plek, een avontuurlijke excursie... verhalen die duidelijk maken wat Avanta is, compleet met een of meer bijpassende foto's. Vertel ons jouw Avanta story! 

* maar dan wat uitbundiger dan op het filmpje

Met dank aan reisleider Peter.