Naar Israël (met een waardeloze reisleider)

De Damascusgate, Jerusalem, by night

De reisleider die je in dit blogbericht meeneemt, is de mening toegedaan dat je niet over Israël moet lezen, maar er naartoe moet gaan om het te beleven. Vandaar dat hij zich er nogal makkelijk vanaf maakt...

Wadi Qelt, een eeuwenoud pad tussen Jerusalem en Jericho, verscholen in een kloof

We sluiten ons in deze blog aan bij een groep reizigers en nemen de afslag Jerusalem...

Mount Hermon met besneeuwde kruin, vanaf Mount Bental

Over een mooie heuvelachtige weg bereiken we de ‘Stad van Goud’. We staan al snel vast in het verkeer en voelen de aangename temperatuur van een hoger gelegen stad in het Midden Oosten. Vanuit de auto zien we voornamelijk drie soorten mensen: orthodoxe joden, arabieren en toeristen. Zo te zien heeft niemand echt haast, behalve onze reisleider. ‘Israël is méér dan alleen Jerusalem’, is zijn commentaar. Het verkeer is niet te vergelijken met Delhi of Caïro maar wij keurige Nederlanders vinden er nogal wat van. Sukkelen over de snelweg, uitstappen op een drukke rotonde, wildplassen langs de vluchtstrook, te pas en te onpas remmen, het kan allemaal gebeuren. Het valt ook op dat bijna elke auto wel voorzien is van hier en daar wat blikschade. We zien de imposante stadsmuren al voor ons opdoemen en we staan te trappelen van ongeduld om 'the old city' te gaan verkennen. Helaas heeft de reisleider besloten om Jerusalem als laatste aan te doen. Iemand uit de auto vraagt waarom we dan deze omweg naar het zuiden hebben genomen, waarop de reisleider bruusk antwoordt: ‘Omdat dit maar een blog is, daarom!’

Paradijselijk Ein Gedi

Ergens in Jerusalem zijn we afgeslagen en daar rollen we ineens de woestijn in. We rijden door een kaal en ongestoffeerd landschap en tot onze verbazing zien we tussen de heuvels armoedige nomadendorpjes. We scheuren richting de Dode Zee, links van ons zien we nog net de afslag naar de Westbank. De reisleider heeft echter een ander doel voor ogen. Bij de Dode Zee ligt de vreedzame kibbutz Ein Gedi, met zijn prachtige botanische tuin. We geloven onze ogen dan ook niet, bij het zien van dit kleine paradijsje in die dorre onherbergzaamheid! Vermoeid ploffen we onder een reusachtige baobab neer. Het vakantiegevoel begint langzaam vorm te krijgen maar daar is alweer de reisleider… ‘Er valt hier veel over te vertellen jongens, en ik had jullie hier graag de lunch geserveerd maar we moeten echt gaan. Flip niet bij de borden Qumran of Massada, klopt, zéér interessante plaatsen, noteer het en zoek het thuis maar op. Instappen!’ Verschrikt stappen we weer in onze warme huurauto’s en racen langs de Dode Zee. We kijken verlekkerd naar het glanzende water waar we graag in hadden rondgedreven. ‘Dat water moet je echt gevoeld hebben!’ tettert de reisleider, ‘net olie!’ Een teleurgesteld gemompel is het antwoord.

Tiberias, het Meer van Galilea en de Golanhoogte

Vanachter onze autoraampjes zien we in een flits de hele Negev-woestijn aan ons voorbij trekken. Een adembenemend mooi landschap dat voortdurend verandert. Blijkbaar naderen we Eilat, aan de borden langs de weg te zien. En dan een bordje Timna. ‘Is daar niet…’ probeert een deelnemer voorzichtig. ‘Klopt! Ook zéér interessant! Prach-tig natuurpark!’ kapt de reisleider hem af. ‘Maar kunnen we niet even…’ valt een reisgenootje bij. ‘Jongens, luister, ik heb maar 1000 woorden en daar ben ik al dik overheen en ik ben nog maar op 10% van de reis’ is het gestresste antwoord van onze gids. 'Aan de linkerkant zie je trouwens Jordanië, juist ja, die bergen zijn in Jordanië. Lichten ze niet schitterend op in de avondzon?! Op internet kan je er prachtige foto’s van downloaden.’ Plots nemen we een draai en rijden dezelfde prachtige kilometerslange route weer terug. Nu nemen we wel de afslag naar de Westbank. ‘Jericho!!’ roept een enthousiaste deelnemer. Maar zoals verwacht zien we er maar weinig van. ‘Er is een hele mooie hike vanuit Jerusalem naar Jericho, over een eeuwenoud pad dwars door een verbazingwekkend mooie wadi, wisten jullie dat?’ vraagt de reisleider. Nee dus, dat wisten we niet…

De Negev in een van zijn vele gedaantes

Indrukwekkende rotspartijen bij Timna

Het Sint Jorisklooster in Wadi Qelt

En zo gaat dat maar door. Van dat prachtige land hebben we dus niks ervaren. Yardenit, Tiberias, Capernaum, de Golanhoogten, Akko, Bet Shean, Mount Bental…het klimaat! Het vliegt aan ons voorbij. We eindigen onze reis in Jerusalem. We halen opgelucht adem. ‘Gelukkig, Jerusalem… dat gaat hij ons toch niet ontnemen?!’, denken we zelfverzekerd. We stappen uit ons vertrouwde vervoermiddel, we ruiken al bijna de geuren uit de souk, maar voor het eerst van de reis heeft de reisleider blijkbaar wat te vertellen: ‘Jongens’, begint hij dramatisch, ‘Dit is echt een prachtige stad. Hoe meer ik er over lees, hoe interessanter hij wordt. Wat is hier onvoorstelbaar veel gebeurd! Ik raak er niet over uitgepraat. Neem nou de city of David of de graftuin, of de tunnels van Hizkia, Banksy, of alleen al THE WALL…!’ Middenin zijn speech over het overweldigende Jerusalem stopt hij en kijkt ons een voor een indringend aan. ‘Jongens, Jerusalem kan je niet le-zen. Jerusalem moet je be-le-ven! 9 april 2015 sta ik hier weer en dan heb ik alle tijd voor je…’ Met een vrolijk ‘Lehitraot!’ verdwijnt hij tussen de gesluierde vrouwen en bepijpekrulde mannen, ons bedremmeld achterlatend op de drempel van de Jaffa gate…

Dit is Israël (volgens Banksy)

In het echt is reisleider Rick dé aangewezen persoon om Israël en Jerusalem aan je te laten zien, hij heeft er namelijk een jaar gewoond. De reis in december is al volgeboekt, maar in april kun je nog mee. Dus als je Jerusalem wilt beleven, weet je wat je te doen staat!

Met dank aan Carlina voor de foto's en de reisbeschrijving!