avantareizen: Reis naar Koerdistan: één grote les gastvrijheid

Kort geleden vertrok er een groep avonturiers naar Irak. Niet bepaald een bestemming waar de toeristen je voor de voeten zullen lopen. Hoewel het nog even spannend was of de situatie ter plekke wel echt veilig genoeg was, bleek dat gelukkig wel zo te zijn. Sterker nog: de groep maakte kennis met een zeer gastvrij volk en dat zorgde ervoor dat iedereen erg heeft genoten van deze bijzondere reis. Zo ook Petra. Zij maakte voor ons onderstaand reisverslag.

Koerdistan is een gebied in veelbewogen landen, waaronder delen van Irak, Iran, Syrië, Turkije en Armenië. Mensen die denken aan Irak denken al snel aan bommen. Denk je aan Syrië, dan gaan je gedachten al snel uit naar een gifgasaanval en miljoenen vluchtelingen. Helaas is dit allemaal waar en hebben wij ook iets mogen zien van de Syrische vluchtelingen in Koerdisch Turkije en Irak. Het is jammer genoeg vaak wel zo dat het nieuws alleen de negatieve kanten van een land laat zien. Wij mochten gelukkig met Avanta een heel andere kant van het land Irak, maar ook van Turkije zien. Mooie en gastvrije landen met vriendelijke en behulpzame mensen. Van deze mensen kunnen wij nog een hoop leren!

Onze reis startte in het Turkse plaatsje Midyat, waar wij het weekend verbleven. Nadat wij heerlijk gegeten hadden in een restaurant, werden wij uitgenodigd door de restauranteigenaar voor een typisch Koerdische bruiloft. Uiteraard hoorde hier een danslesje bij (zie eerste foto)!

Na de grens met Irak overgestoken te zijn, kwamen we uiteindelijk in Zakho. Hier werden we door verschillende mensen aangesproken die Engels, Duits of Nederlands konden. Door een aardige Duitssprekende man werden we de stad rondgeleid en kwamen we bij een oude brug. Hier troffen wij twee Nederlandse mannen die op bezoek waren bij hun vader (en zijn 2^e vrouw). Uiteraard werden we uitgenodigd voor een kop koffie. Een tocht door de bergen mocht niet ontbreken (incl. kampvuur) en ook het pretpark, het etentje en uiteindelijk het slapen niet.

Op dinsdag besloten we naar Duhok te gaan. Na hier thee te hebben gedronken, zijn we al snel doorgereisd naar het volledig christelijke dorpje Al Qosh. Omdat het etenstijd was hebben we eerst een restaurant gezocht en hebben we hier de weg gevraagd naar de synagoge. Hier was een vriendelijke man die met ons mee liep, het stadje door. Onderweg hebben we bij hele aardige mensen een kop thee gedronken, waar de muziek uiteindelijk niet mocht ontbreken. Nadat we bij het klooster waren geweest, waarvandaan we een super uitzicht hadden, gingen we weer terug naar het dorpje. Hier waren ze al druk bezig met het regelen van een slaapplek voor ons en hebben we uiteindelijk bij iemand in een prachtige villa geslapen.

Het liep tegen de middag toen we woensdag in Erbil aankwamen. Nadat we de citadel en de moskee (naar voorbeeld van de blauwe moskee in Istanbul) hadden bezocht, kwamen we op de terugweg langs een huis waar ze spelletjes aan het doen waren. Hier werden we op de thee genodigd en deden we ook gezellig een potje rummikub. Na de overvloedige lunch is besloten om ’s avonds thee te drinken met iets lekkers. Dit is uiteindelijk baklava geworden, wat we hebben genuttigd op een sfeervol plein met allemaal verlichte fonteinen.

Op donderdag hebben wij een Syrisch vluchtelingenkamp iets buiten Erbil bezocht. Een indrukwekkend kamp waar ongeveer 12.000 vluchtelingen verbleven. Van veel mensen die we spraken, hoorden we dat ze bang waren voor de winter. Het kamp ligt in een dal en met regen en sneeuw zou er een hoop water de tenten binnen kunnen stromen. De rest van de dag hebben we besteed aan reizen, het was een mooie tocht door de bergen. ’s Avonds kwamen we weer aan in Zakho, waar we één van de aardige Nederlandse mannen ontmoetten die ons nog meenam om iets te drinken.

Op vrijdag zijn we weer de grens overgegaan naar Turkije en hebben we voornamelijk gereisd. Onderweg zijn we nog gestopt bij een oud klooster en een mooi uitzichtpunt. Uiteindelijk zijn we in Batman aangekomen. Na nog een gezellige avond en afscheid genomen te hebben van al een aantal mensen was er dan toch een einde gekomen aan deze reis. Zaterdag zou (bijna) iedereen al op verschillende tijden terugreizen. Sommige mensen hadden zaterdag nog de tijd om in Istanbul rond te kijken.