Qatar is op dit moment één van de welvarendste landen in de Arabische wereld, dankzij de winning van gas en olie. Hoge olie- en gasprijzen, een toenemende olie- en aardgasproductie en een groeiende diversificatie van de economie werken een verdere stijging van de welvaart in de hand.
De Lonely Planet besteedt niet meer dan 30 pagina’s aan Qatar waarvan 12 voor Doha (de hoofdstad) en nauwelijks 2 pagina’s voor het overige deel van Qatar. Is Qatar dan zo weinig inspirerend óf geldt het credo: “onbekend maakt onbemind”?
Avanta heeft afgelopen winter zowel noord als zuid Qatar bereisd en had daar aan de noordwestkust een fantastische ontmoeting met een vooraanstaande Qatari familie.
Strandtent
Het is inmiddels rond lunchtijd en we besluiten om van de verharde weg af te gaan en op goed geluk naar de zee te rijden, die voor mijn gevoel niet ver weg kan zijn. Na een kwartier begin ik me toch ernstig af te vragen of dit wel zo handig is met twee 2x4 auto’s - ik raak steeds verder van de weg af, het zandpad wordt er niet beter op en er is in de verste verte geen zee te bekennen. Maar de drang om te gaan lunchen aan de Perzische Golf is sterker en we rijden verder langs golven van zand. Even later zie ik in de verte een soort compound met grote tenten, afgezet met een ondoorzichtig hekwerk. Voor deze tenten staan minstens 20 grote 4x4’s geparkeerd. In de schaduw van zo’n Landcruiser parkeren we de auto’s en ik besluit om de compound op te lopen en een praatje te maken, ervan uitgaande dat ik te maken heb met een strandtent (hoe Nederlands kan je zijn).
Gemengde groep
Zodra ik binnen ben zie ik al snel dat ik me danig heb vergist. Ik kom op een enorme binnenplaats die is bedekt met Perzische tapijten, op een kleine hoek na; het beachvolleybal-veld. Direct komt er een jonge kerel van een jaar of dertig op me af die me begroet alsof we elkaar in jaren niet hebben gezien. Ik voel me wat ongemakkelijk bij deze onverwachte en vooral uitbundige reactie, maar hij pakt mijn hand en neemt me mee naar een aantal waardig uitziende heren in witte gewaden (een Thawb) op plastic tuinstoelen. Ik begroet ze beleefd en namens hen word ik uitgenodigd om binnen te komen, wat te rusten en een maaltijd te genieten. Enigszins overrompeld door deze gastvrijheid geef ik aan dat ik met een groep ben, maar het lijkt alsof zijn enthousiasme daardoor alleen maar aanwakkert. Het is een gemengde groep; breng ik nog in…. Geen enkel probleem! Zij kunnen naar de vrouwen; die hebben hun eigen compound hiernaast!
Het blijkt te gaan om een grote, vooraanstaande familie die werkzaam is in de gasindustrie maar ook binnen de overheid. Zij wonen normaliter in Doha, maar 4 maanden per jaar (in de winter) bouwen ze een compound van tenten aan de kust en brengen daar voornamelijk de vrijdagen door.
Ik snap vrij snel dat dit een kans is om het land en de cultuur beter te leren kennen en ik ga dan ook graag in op de uitnodiging. De dames bedekken snel hun armen en benen, nemen een sjaal mee en gaan op bezoek bij de vrouwelijke leden van de familie. Wij volgen onze gastheer richting de herenafdeling…
Volgende keer deel 2: De mannen ontmoeten de mannen en doen zich tegoed aan een waar feestmaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten