Te gast in Qatar (deel 2)

Vorige keer kon je hier lezen hoe een Avantagroep midden in de woestijn van Qatar een verrassende uitnodiging kreeg van lokale bevolking. Vandaag het vervolg: de Avanta-mannen ontmoeten de Qatari-mannen. De vrouwen worden meteen apart genomen en mogen naar het vrouwengedeelte. Hoe dat verloopt, lees je volgende keer.

- Een bijdrage van reisleider Rick de Landmeter

Delicatessen
We worden door onze gastheer meegenomen naar de grootste tent. We doen onze schoenen uit en eenmaal binnen worden we overweldigd door de luxe. De tent is bedekt met tapijten, zowel de vloer als de wanden en langs de kanten liggen heerlijke kussens. In het midden staan enorme zilveren fruitschalen. We worden gesommeerd te gaan zitten en vooral niet bescheiden te zijn. Ondertussen stroomt de tent vol met familieleden, alsof ze op ons hebben gewacht. Even laten komen er enkele Indische mannen binnen die ons voorzien van Arabische koffie, thee en de heerlijkste delicatessen (althans, in hun ogen). Ik raak al snel in gesprek met een één van de oudere Qatari. Hij is werkzaam binnen de overheid en heeft goede banden met de Emir. Hij wil graag dat ik hem ontmoet. Alhoewel ik dat graag zou willen gooi ik het gesprek over een andere boeg en vertel hem enigszins onschuldig dat er in mijn omgeving collega’s zijn die denken dat het in Qatar gevaarlijk is. Hij rolt bijna om van verbazing en kijkt me vervolgens vol ongeloof aan. Hij neemt een slok van zijn thee, pakt mijn hand en neemt me mee naar buiten. We wandelen naar de zee en hij betoogt waarom Qatar juist het tegenovergestelde is! Hij vertelt dat hij onlangs in Kabul (Afghanistan) is geweest om daar hulpgoederen af te geven namens Qatar. Het lijkt dat we aardig op één lijn zitten als het gaat om de veiligheidssituatie aldaar…

Geitentong
Even later worden we geroepen voor het eten. Dat verbaast me aangezien we net al aardig wat eten aangeboden hebben gekregen. We lopen naar de wastent, wassen onze handen en voeten en lopen door naar de volgende tent; de eettent. Deze is iets kleiner maar even mooi ingericht. Voor ons staan drie enorme schalen (doorsnee zeker 1,5m) vol met rijst, heerlijke vruchten en vis of vlees. In het midden van de vleesschaal ligt een zojuist geslachte geit. De hele familie hurkt er omheen en begint te eten. We kijken om ons heen om te kijken hoe dat gaat zonder bestek. Heel simpel; je trekt een stukje vlees van de geit en vervolgens pak je daar wat rijst bij. Deze rijst plakt voldoende om er een prop van te maken die je daarna in je mond kunt stoppen. Om niet teveel te morsen helpt het om je hoofd enigszins te kantelen. De Qatari’s vinden ons klaarblijkelijk nogal bescheiden in het nemen van vlees en plukken af en toe een groot stuk van de geit af en gooien dat onze kant op. Het lastige is dat je slechts één hand mag gebruiken omdat links in het dagelijks leven wordt gebruikt voor minder hygiënische zaken. We worden daar dan ook op gewezen en zodra ik vraag naar een reden krijg ik een grijns als antwoord. Maar eerlijk is eerlijk; het is een heerlijke maaltijd. Hoogtepunt vormt evenwel de tong van de geit. Deze is bestemd voor de jongste mannen en zij doen dan ook alle moeite om deze uit de geitenkop te trekken.



Foto-app
Na de lunch gaan we volleyballen. Eerst staan daar alleen de kinderen,  maar zodra men opmerkt dat wij gaan volleyballen worden de kinderen van het veld gehaald en stroomt het vol met volwassenen. Een waardig man speelt  immers niet met kinderen. Met deze wisseling van spelers neemt helaas ook onze winkans af. Dat hebben ons gastheren ook door en subtiel worden nieuwe teams gevormd. Na drie sets is het tijd voor bidden. Wij worden gesommeerd om vooral te blijven en we besluiten om even naar zee te lopen. We worden wel nog even gewaarschuwd  om vooral niet naar de vrouwen te gaan. Inmiddels zijn we natuurlijk wel benieuwd hoe het hen vergaat. Niet veel later worden we op onze wenken bediend. De foto-app Instagram biedt uitkomst. Dit programma maakt het mogelijk om foto’s te bekijken op een ander z’n telefoon zonder dat je data hoeft te verzenden. Een uitkomst in deze situatie want alle mannen hebben kennelijk toegang tot de telefoons van de dames….

Gejaagdheid
Aan het einde van de middag besluit ik om afscheid te nemen. Ik leg mijn gastheer uit dat we ’s avonds verder vliegen naar Dubai. Hij kijkt me ongelovig aan en zegt; maar je bent er net? De westerse gejaagdheid is iets wat zij maar niet kunnen begrijpen en ik voel me dan ook een beetje opgelaten om toch afscheid te gaan nemen.

Na hen uitgebreid te hebben bedankt wisselen we telefoonnummers en mailadressen uit. De gastheer loopt met ons mee naar buiten en begint onbedaarlijk te lachen als hij onze auto’s ziet.  Hij vraagt hoe we hier ooit gekomen zijn. Dan voegt hij er serieus aan toe dat we vooral geen vrouwen moeten laten rijden omdat dat veel te gevaarlijk is. Onwillekeurig denk even terug aan de foto’s van de meiden met die zwaar gesluierde dames en ik kan niet anders dan dat te beamen...

Volgende keer deel 3: De vrouwen ontmoeten de vrouwen en maken een bijzondere verkleedpartij en danssessie mee…

Stuur ons een kaartje!

Heb jij een zomerreis bij Avanta geboekt? Dan krijg je van ons bij je infobrief een kaart:

Die kaart is geadresseerd aan onszelf. Want net als iedereen vinden wij het leuk om post te krijgen. En we vinden het nóg leuker om te lezen wat je hebt beleefd tijdens je Avantareis. Een kerkdienst bijgewoond bij de Amish? Aangezien voor neushoornstropers? Uitgenodigd op een bruiloft in Georgië? We krijgen geen genoeg van dat soort verhalen! Dus is er op de achterkant van de kaart ruimte om jouw Avanta-avontuur op te schrijven:

Stuur de kaart vanaf je reislocatie naar ons op. De leukste, mooiste of spannendste inzendingen maken kans op een kortingsbon van € 90, € 60 of € 30,- en worden uiteraard hier gepubliceerd.
Doe ook mee!

PS. Je krijgt uitgebreide instructies bij de kaart.

Te gast in Qatar (deel 1)

- Een bijdrage van reisleider Rick de Landmeter -

Qatar is op dit moment één van de welvarendste landen in de Arabische wereld, dankzij de winning van gas en olie. Hoge olie- en gasprijzen, een toenemende olie- en aardgasproductie en een groeiende diversificatie van de economie werken een verdere stijging van de welvaart in de hand.
De Lonely Planet besteedt niet meer dan 30 pagina’s aan Qatar waarvan 12 voor Doha (de hoofdstad) en nauwelijks 2 pagina’s voor het overige deel van Qatar. Is Qatar dan zo weinig inspirerend óf geldt het credo: “onbekend maakt onbemind”?
Avanta heeft afgelopen winter zowel noord als zuid Qatar bereisd en had daar aan de noordwestkust een fantastische ontmoeting met een vooraanstaande Qatari familie.

 

Strandtent
Het is inmiddels rond lunchtijd en we besluiten om van de verharde weg af te gaan en op goed geluk naar de zee te rijden, die voor mijn gevoel niet ver weg kan zijn. Na een kwartier begin ik me toch ernstig af te vragen of dit wel zo handig is met twee 2x4 auto’s - ik raak steeds verder van de weg af, het zandpad wordt er niet beter op en er is in de verste verte geen zee te bekennen. Maar de drang om te gaan lunchen aan de Perzische Golf is sterker en we rijden verder langs golven van zand. Even later zie ik in de verte een soort compound met grote tenten, afgezet met een ondoorzichtig hekwerk. Voor deze tenten staan minstens 20 grote 4x4’s geparkeerd. In de schaduw van zo’n Landcruiser parkeren we de auto’s en ik besluit om de compound op te lopen en een praatje te maken, ervan uitgaande dat ik te maken heb met een strandtent (hoe Nederlands kan je zijn).

Gemengde groep
Zodra ik binnen ben zie ik al snel dat ik me danig heb vergist. Ik kom op een enorme binnenplaats die is bedekt met Perzische tapijten, op een kleine hoek na; het beachvolleybal-veld. Direct komt er een jonge kerel van een jaar of dertig op me af die me begroet alsof we elkaar in jaren niet hebben gezien. Ik voel me wat ongemakkelijk bij deze onverwachte en vooral uitbundige reactie, maar hij pakt mijn hand en neemt me mee naar een aantal waardig uitziende heren in witte gewaden (een Thawb) op plastic tuinstoelen. Ik begroet ze beleefd en namens hen word ik uitgenodigd om binnen te komen, wat te rusten en een maaltijd te genieten. Enigszins overrompeld door deze gastvrijheid geef ik aan dat ik met een groep ben, maar het lijkt alsof zijn enthousiasme daardoor alleen maar aanwakkert. Het is een gemengde groep; breng ik nog in…. Geen enkel probleem! Zij kunnen naar de vrouwen; die hebben hun eigen compound hiernaast!
Het blijkt te gaan om een grote, vooraanstaande familie die werkzaam is in de gasindustrie maar ook binnen de overheid. Zij wonen normaliter in Doha, maar 4 maanden per jaar (in de winter) bouwen ze een compound van tenten aan de kust en brengen daar voornamelijk de vrijdagen door.

Ik snap vrij snel dat dit een kans is om het land en de cultuur beter te leren kennen en ik ga dan ook graag in op de uitnodiging. De dames bedekken snel hun armen en benen, nemen een sjaal mee en gaan op bezoek bij de vrouwelijke leden van de familie. Wij volgen onze gastheer richting de herenafdeling…

Volgende keer deel 2: De mannen ontmoeten de mannen en doen zich tegoed aan een waar feestmaal!