gezondheid op reis IV: teken

Teken zijn geniepige beestjes; zonder dat je het merkt liften ze mee op je lichaam, ondertussen lekker lurkend van je bloed. Eenmaal volgezogen laten ze los en verdwijnen net zo geruisloos als ze gekomen zijn. Niks aan de hand, zou je denken. Wat niet weet, wat niet deert. Maar helaas kunnen teken een akelige ziekte overbrengen. Lees hier uitgebreide informatie over de mogelijke gevolgen van een tekenbeet en hoe je die kunt voorkomen.

Tijdens een Avantareis ben je veel buiten. Je struint door het hoge gras, zoekt hout voor het kampvuur in het struikgewas en zit op boomstronken en -stammen. De kans dat een teek jou als een fijne gastheer of –vrouw beschouwt is niet te verwaarlozen. Het is belangrijk een teek zo snel mogelijk te verwijderen, binnen 24 uur. Neem dus iedere avond even de tijd voor een inspectie. Vraag je tentgenoot om je nek en hoofd te controleren en bewijs hem of haar dezelfde dienst. Goed voor de sociale cohesie in de groep :D Met dank aan de teken!

E.

puur avontuur: Congo

aanlegsteiger voor de piroques

Zoals beloofd: meer over de avonturen van Avanta in Congo! We vroegen Ies Sr. iets te vertellen over deze indrukwekkende reis.

Voor vertrek noemde je de reis naar Congo een uitdaging. Maar je was er toch al eens eerder geweest?
"Dat was in 1995, toen heb ik door Noord- en Zuid-Kivu gereisd, een berggebied enkele uren vliegen van het gebied waar we nu geweest zijn. Die gebieden zijn niet met elkaar te vergelijken. In Kivu wonen Hutu’s en Tutsi’s, op dit moment is het er oorlog.
Links en rechts wordt reizen naar Congo afgeraden, terwijl in grote delen vrede heerst. Het land functioneert op de oude manier, zonder noemenswaardig spoor- en wegennet. Zoals we in de reisgids al aangaven, een reis naar Congo valt niet te plannen. We konden ons reisplan op geen enkele manier uitvoeren. Wegen waren kapot, de treindiensten superonbetrouwbaar. De beste vorm van vervoer is met piroques (uitgeholde boomstammen), waar we dagenlang mee over de Kasairivier gevaren hebben."

het hele dorp zwaait de reizigers uit

Heeft de minister van toerisme jullie nog kunnen helpen?
"Hij heeft ons zijn kaartje en telefoonnummer gegeven. Als beambten corrupt gedrag zouden vertonen, moesten we dat kaartje laten zien, hen de minister laten bellen en dat hielp. Ook al heeft de overheid verder weinig te vertellen in Congo. "

Was de reis echt zo avontuurlijk?
"We trokken door gebieden waar nog nooit elektriciteit is geweest, geen stromend water beschikbaar is, geen moderne voedingsmiddelen verkrijgbaar zijn. We kwamen in dorpen die zeer slecht bereikbaar waren - daar was geen stukje plastic, geen golfplaten dak te vinden. We leefden van vis, pinda’s, bananen en papaya’s. Een enkele keer kregen we brood te pakken. De kinderen waren overal eerst bang van ons, maar als we weer vertrokken stond het hele dorp ons uit te zwaaien, inclusief de burgemeester. Zichzelf terugzien op het schermpje van een digitale camera was een sensatie voor hen! In Zambia hebben we een spannende nacht beleefd, nadat we verdwaald waren in een wildpark. We kampeerden noodgedwongen aan de oever van een rivier, waar de ogen van de krokodillen gloeiden in het donker en we de nijlpaarden hoorden briesen. Om onze tenten hadden we drie vuren aangelegd, waar we om beurten de wacht hielden."

avontuur in Zambia

Bijzondere ontmoeting?
"We moesten 16 kilometer lopen naar Bandundu, waar we vervoer zouden kunnen krijgen naar de hoofdstad. We liepen over de hoofdweg; een pad van twee meter breed, dwars door de akkers. Het was aan het eind van de middag, iedereen ging net naar huis. Een man die goed Frans sprak, liep met ons mee. Hij vertelde dat in Bandundu een blanke man woonde, met een verdacht Nederlands klinkende naam: Ben Overgoor. Hij kwam niet uit Vlaanderen, niet uit Belgie, niet uit Holland. Uit de Pays-Bas misschien? Ja, dat was het! We vroegen hoe lang die man er al woonde. O, al ongeveer honderd jaar. Dat wist hij, omdat hij zelf zestig was en zijn opa hem verteld had dat de blanke al in Bandundu woonde lang voordat hij werd geboren. We waren nog maar net in de stad toen we een oude blanke man op een fiets voorbij zagen rijden. Niemand keek naar hem, terwijl wij alle bekijks hadden. “Ben!” riep ik. Hij kwam naar me toe, het was inderdaad Ben Overgoor. Dat kon eigenlijk ook niet missen. We hebben lang met hem gepraat en hij heeft ons aan vervoer geholpen. Hij bleek 80 jaar oud te zijn, woonde sinds zijn jonge jaren in Congo en was schoolhoofd en priester. In al die jaren was hij maar een keer teruggeweest naar Nederland. Dat was helemaal niks, alleen maar asfalt, huizen en lawaai. Congo noemde hij het mooiste bejaardentehuis van de wereld…"

puur Congo

Landen zo puur als Congo zijn zeldzaam. Reisorganisaties die ernaar toe gaan, nog veel zeldzamer. De Congolees die deze week - zeer toevallig - in de B&B van de Avantafamilie logeerde, kon het dan ook nauwelijks geloven toen Ies Sr. hem vertelde dat hij net in Congo geweest was. En nog precies in de gebieden waar hij geboren en getogen was ook. Soms lijkt de wereld echt heel klein…

D.V. volgend jaar in de reisgids: Congo & Congo (Brazzaville).

Binnenkort: meer foto’s van deze bijzondere reis.

Foto's door Rikko, Henk en Marco.

E.

Kampeergenoegens VI: buiten eten

Je weet het nog wel van vroeger. Je had de hele dag buiten gespeeld, hutten gebouwd, in bomen geklommen, in sloten gerold en achter vriendjes aangerend. En thuis at je met gloeiende wangen drie borden leeg. Buitenlucht maakt hongerig, zei je moeder dan.

Tijdens een kampeerreis gaat het precies zo.

Het aantal soorten broodbeleg is beperkter dan thuis. De avondmaaltijden zijn meestal geen culinaire hoogstandjes. Maar het smaakt heerlijk! Zo rond het kampvuur, zittend op een boomstronk of wiebelig krukje. Of omdat het regent met zijn allen in de busjes, bord op schoot. Misschien ergens op een eenzaam strand, terwijl voor je neus de zon in de zee zakt. Of ieder op zijn eigen rotsblok op een bergflank.

De smaak van vrijheid en avontuur is onovertroffen!

E.

PS. Ies Sr. is terug uit Congo en heeft een supermooie reis gehad! Binnenkort lees je hier meer over zijn belevenissen.

Foto 1: lunch. Julische Alpen, 2008

Foto 2: de 'tafel' is gedekt, reisleider Christian kookt. Alaska 2008

reisquote I

"Wie nooit gereisd heeft, denkt dat zijn moeder de beste kok is."

We geloven direct dat je moeder heerlijk kan koken. Maar om er absoluut zeker van te zijn, moet je natuurlijk wel vergelijkingsmateriaal hebben ;)

Op reis kun je dingen voorgeschoteld krijgen waar je als rechtgeaarde Hollander je neus voor optrekt. Wat de boer niet kent... Maar wees eens eerlijk: ziet erwtensoep er smakelijk uit? Stel je voor dat je dat nog nooit gegeten hebt en je krijgt ineens een groot bord met van die groene brij aangeboden! Jij weet dat het lekker is, dus over het onsmakelijke uiterlijk denk je allang niet meer na.

In het buitenland zou je dat ook niet moeten doen. Gewoon proberen! En ja, misschien is moeders draadjesvlees inderdaad lekkerder. Maar dat weet je dan uit eigen ervaring.

E.

Foto: Turkse meze, imho beter dan erwtensoep!
Quote: auteur onbekend