De Avanta story van deelnemer Geeske:
Op dag 4 van onze reis
door Canada en Amerika zochten we tussen Golden
en Edgewater (Brits-Columbia) een slaapplaats voor de nacht.
Het was al aan de late
kant, maar toch gingen we proberen om bij mensen thuis of in de tuin te slapen.
Het ‘wat-te-doen-bij-het-vinden-van-een-slaapplaats-bij-de-lokale-bevolking-protocol’
werd geraadpleegd en na even zoeken vonden we een geschikte woning. Twee mensen
gingen toestemming vragen terwijl de rest van de groep in de auto geduldig
afwachtte. Wat een spanning dat met zich meebrengt is niet te
beschrijven. Zou het wel of niet lukken?
Eindelijk kwamen ze terug
en natuurlijk deden ze net alsof het niet doorging. Maar al snel reden drie auto’s
het erf op en kon het uitpakken beginnen.
Later bleek dat meneer en
mevrouw net naar bed wilden gaan en mevrouw haar kunstgebit al uit had gedaan.
Ze durfde daarom niet naar de deur te komen…
Muggenplaag
We mochten onze tenten
opslaan achterin de tuin op een groot grasveld rond de moestuin. Het gras was
heerlijk zacht en we konden bijna niet kiezen wat nu het beste plekje was.
We waren alleen niet de
enige (tijdelijke) bewoners van de tuin… een legioen muggen bivakkeerde tussen
de tomaten en komkommers. Alle bestrijdingsmiddelen werden uit de tas
getrokken: van klamboepet tot anti-muggenspray. Iedereen maakte maar wat graag
gebruik van dat chemische goedje. Niet dat het hielp, want ze staken gewoon
door je kleding heen. En dan is het ook nog een hele kunst om je tent op te
zetten zonder dat de muggen hem gelijk inpikken.
Nadat alle tenten waren
opgezet, was het tijd om te gaan slapen. We zochten tactisch alle benodigde
spullen bij elkaar, zodat we voorlopig onze tent niet uit hoefden.
Twee reisgenoten kozen deze nacht voor de bus zodat ze even goed door konden
slapen en niet werden gestoord door het eventuele geklets van de groep. Dat er
elk uur een kilometerslange goederentrein langs denderde, daar kon niemand iets
aan doen. Afijn..de laatste muggen werden de tent uitgezet en toen werd het
stil in het tentenkamp. Totdat….
Canadese onweersbui
Middenin de nacht schoot
de eerste lichtflits door de lucht, snel gevolgd door een angstaanjagende knal.
Een Canadese onweersbui!! Stil zat iedereen rechtop in de tent te wachten hoe
dit af zou lopen. Bij aankomst leek niets erop dat het weer zó om zou slaan. Na
een tijdje leek het ergste voorbijgetrokken en iedereen kon weer rustig adem
halen.
Maar toen… een gesuis
alsof we onder een waterval lagen, een gekraak, een gedonder….
Het onweer kwam terug,
doordat de wolken tussen de bergen cirkelden. Hoe lang zou dit zo doorgaan?
Ineens… tsjak, daar
scheurde een boom doormidden. Recht achter onze tenten. Binnen no time stond bijna iedereen naast de
tent te bibberen en namen we de schade op. De schrik zat er bij sommigen
behoorlijk in, maar gelukkig raakte niemand gewond.
Na een tijdje werd het
weer rustiger en zocht iedereen z’n tent weer op. De haringen werden voor de
zekerheid nog verder de grond ingetimmerd en zo gingen we weer slapen.
Stinkdier en beer
De volgende ochtend was
er niets meer van het noodweer te merken en ook de muggen waren weer terug. De
twee reisgenoten in de bus hadden helemaal niets gemerkt van de onrust en
hoorden ons verhaal met grote verbazing aan.
Ook het gastvrije
echtpaar kwam eens kijken wie er op bezoek waren. Ze vonden het heel bijzonder
dat een groep jongeren uit Holland drie weken in tenten ging kamperen. Zelf
gaan de Canadezen en Amerikanen met enorme campers op vakantie ;-)
Marileen liet trots de
moestuin zien, terwijl Allan zijn (oude) auto’s showde. Elke dag krijgt het stel
bezoek van een stinkdier en één keer in de twee weken wandelt er een beer door
de tuin. Pffft… gelukkig hoorden wij dat pas ’s morgens :-)
Na deze enerverende nacht
vervolgden we onze reis, maar niet voordat we nog met z’n allen op de foto waren geweest voor de oude, gele, Amerikaanse schoolbus.
En de muggen?... die
troffen we kilometers verder nog in de auto aan!!
Met dank aan Geeske voor deze echte Avanta-story!
