woensdag 29 juli 2009

III. Malawi en Zambia, en de President



We zijn een tijdje in Lilongwe geweest, om de studenten te bezoeken waar we mee samenwerkten in Mzuzu. Ze waren overbezorgd dat wij in zo een drukke grote stad rondliepen en brachten ons overal heen. We aten hele dagen gepelde eieren, geroosterde maiskolven en biscuitjes, met als toetje een fles cola. Natuurlijk wordt er ‘s avonds nsima (maispap) gegeten. Een Malawiaan kan niet zonder nsima leven.

We haalden de zus van Marieke en haar vriend op van het vliegveld en reden terug met James, een taxichauffeur naar mijn hart. Lekker doorscheuren, niet te tuttig, af en toe gewoon door het rood crossen en uit het raam schreeuwen als iemand zich niet gedraagt op de weg zoals jij wilt. We waren snel weer bij ons hostel en na een vervelende malarianacht reden we de volgende dag in een grote bus naar Mzuzu.
Over vier weken zouden er verkiezingen zijn, er werden dus druk campagnes gevoerd. We reden net met de bus tussen een campagnestoet van president Bingu.
Eerst kwamen er drie knalblauwe bussen voorbij met allemaal mensen met blauwe t-shirts en blauwe vlaggen. Vervolgens een stuk of 60 pick-ups, ook helemaal volgeladen met blauwe mensen. Daarna kwamen er drie grote, zwart glimmende hummers met harde sirenes en daarachter kwam de bus met de president erin, die uiteraard een blauw kostuum aan had met een blauwe hoed.
Achter de bus kwam nog een stel pick-ups met sirenes.
De hele oude meneer die glimlachend naar iedereen aan het zwaaien was, is al vijf jaar president. Voor iedere Malawiaan is deze meneer geweldig - sinds hij president is gaat het goed met Malawi en is er veel minder honger. Ik ben twee mensen tegen gekomen die president Bingu niets vonden.

Iedere keer als onze bus stopte, kwam de stoet langs en juichte de hele bus. Daarna reden wij weer verder en moesten we stapvoets door het volgende dorpje omdat daar de campagne gestopt was en alle mensen de weg op waren gegaan om meneer Bingu te zien. De hele reis naar Mzuzu ging zo. De zondag daarop kwam meneer in het stadion achter het ziekenhuis en waren wij ook van de partij. Het was feest en heel Mzuzu, plus duizenden mensen uit het noorden van Malawi, waren hier naartoe gereisd. Ze hadden zelfs voor de deuren van het stadion geslapen om Bingu te zien. Als enige blanken in het stadion vielen we erg op, dus veel bekijks, veel vrienden rijker en gezwaaid, gedansd en gezongen voor de president van Malawi.

Met de twee vakantiegangers zijn we vier dagen op safari geweest in Zambia. In Zambia zijn de wegen nog slechter dan in Malawi, dus was het niet gek dat we pech kregen met de jeep. Een bladveer brak. Gelukkig reden we net door een dorpje. Alle kinderen joelden om ons heen terwijl de chauffeur een beetje geërgerd de krik van de achterkant afhaalde en de jeep de lucht in hees. Na een uur gediscussieer werd besloten om de veer te vervangen door een houten balk en deze vast te binden met een touw. Het was half zeven en donker toen we met een slakkengangetje verder reden over de hobbels en putten richting ons kampeerterrein.
Tussen het nijlpaardengeknor en -gesnuif zetten we onze tent op. De volgende morgen werden we gewekt door de bavianen die met elkaar aan het vechten waren en ons en onze spullen geen seconde uit het oog verloren.

De andere drie weken hebben we het midden van Lilongwe naar het zuiden Blantyre doorgereisd en vandaar via Mount Mulanje, Zomba, Sanga Bay weer naar Lilongwe. Reizen door Malawi gaat niet vervelen. Het landschap is adembenemend mooi en gevariëerd. Het midden van Malawi is vlak, met hier een daar een heuvel. Zit je een uur in de bus, dan is het landschap weer heel anders. Dan rijd je door de bergen en bossen. Rijd je weer een uur verder. dan zie je ontzettend veel theeplantages. Zit je nog langer in de bus, dan zie je overal ontzettende dikke baobabbomen waar groepjes mensen onder zitten met hun koopwaar en spelletjes spelen. In Mzuzu is het heuvelachtig. Hier en daar steken er mysterieuze rotsen uit de aarde. Geweldig mooi, Malawi is ontzettend groen in het regenseizoen.

We zochten in ieder dorpje de goedkoopste hostelletjes op en daar horen muizen bij, koken op een vuurtje, geen electriciteit, geen water uit de douche, geen water voor de wc, iets te dunne matrasjes en een dak dat lekt. Maar geef mij dit maar in plaats van een luxe hotel waar alles het prima doet.


Meneer de president rijdt langs in zijn blauwe outfitje

dinsdag 21 juli 2009

zomer 2009

Op het reisbureau is het seizoen in volle gang! Het is drukker dan ooit. Een aantal reizen is al vertrokken, de deelnemers zijn met hun reisleider in busjes en vliegtuigen gestapt. Dan kunnen wij er niets meer aan doen - het uit handen geven van een reis aan de reisleider is een kwestie van vertrouwen. We hebben de reis naar ons beste kunnen voorbereid (zie bijvoorbeeld hier). Na vertrek rest ons niets anders dan hopen op een goede reis en een goede afloop!



Zoals ieder jaar gebeurt er ook weer vanalles dat we niet in de hand hebben. Er worden bijvoorbeeld ineens vreemde, bijna onmogelijke of veel te dure voorwaarden gesteld aan het verkrijgen van een visum. Luchtvaartmaatschappijen veranderen plotseling het vluchtschema, waardoor we ons een slag in de rondte moeten werken om de deelnemers hiervan op tijd op de hoogte te brengen, en vervolgens wordt het schema weer veranderd. Belangrijke emails naar Afrikaanse landen verdwijnen ergens in het internet-universum. Etc. Al deze dingen kosten ongelooflijk veel tijd, naast al het werk dat de reizen sowieso al met zich meebrengen.



Ondertussen wordt er nog steeds geboekt (met name als gevolg van last-minute annuleringen door andere reisorganisaties, daar hoef je bij ons niet bang voor te zijn). Wie nu nog een reis zoekt, kan niet al te kieskeurig wezen! De meeste zomerreizen zijn tot de laatste plaats volgeboekt.



Gaat de Avantafamilie ook nog op reis? Jazeker! Niet allemaal tegelijk natuurlijk, we kunnen het reisbureau niet in de steek laten. De meeste familieleden vliegen de oceaan over, om een bruiloft te vieren in Canada en daar (uiteraard) ook nog wat rond te kijken. Daan, Elzi & Sybe maken per camper een rondreis door de VS en Canada. Ies Sr., Maty, Peter, Hemma en Arnold gaan kamperen op Prince Edward Island en Nova Scotia. Rick, Carlina en Kjeld zijn dit voorjaar naar Namibie geweest en gaan eind augustus nog naar Frankrijk. Ies en Hannah hebben hun fietstocht van een jaar noodgedwongen uitgesteld, maar nemen nu alvast een voorproefje in Rusland en Wit-Rusland. Verder heeft Peter grote plannen, waar hij binnenkort meer over zal vertellen.

Als gevolg van deze drukte en al die reisplannen zullen er de komende tijd minder berichten geplaatst worden op dit weblog. Daarna hopen we je te laten zien hoe de zomer voor Avanta verlopen is. Heb je zelf een mooie of leuke bijdrage? Mail die dan naar info(at)avantareizen(dot)nl



Tot slot: het Avantateam wenst alle deelnemers en reisleiders een hele goede reis en een behouden thuiskomst toe!


E.

dinsdag 14 juli 2009

foto's Congo


Een vervoermiddel is niet snel vol in Congo

In een eerder bericht interviewden we Ies Sr. over de bijzondere reis naar Congo. Vandaag een selectie uit de foto's die de deelnemers maakten.


de wegen zijn erg slecht, als er al wegen zijn

armoede




ziekenhuis

twee Congolese mini-schoonheden

van shampoofles tot racewagen

piroques zijn voor Congo wat fietsen zijn voor Holland

op safari



haven




zaterdag 11 juli 2009

echte schoonheid zit vanbinnen



Sommige deelnemers kijken vreemd op als ze een van onze VW-busjes bij de opstapplaats zien staan. Moeten ze dáármee door Europa gaan reizen? Ouders die hun kind wegbrengen gaan met een bezorgde uitdrukking op hun gezicht weer naar huis. Als dat maar goed komt... zo'n oude bus. Ze halen de grens misschien niet eens!

Al sinds de oprichting van Avanta zijn VW-busjes, het T3-model, ons favoriete vervoermiddel. Honderdduizenden kilometers hebben ze duizenden reizigers vervoerd, naar alle uithoeken van Europa en verder. Nu Avanta steeds meer deelnemers moet vervoeren en er geen hele vloot VW-busjes op na kan houden, maken we in de zomer veel gebruik van Ford- en Mercedesbussen van verhuurbedrijven.
Het zou goed kunnen dat bij de opstapplaats een nauwelijks gebruikte, glimmende huurbus en een verweerde, door de vele kilometers getekende Avantabus staan. Aan het begin van de reis willen de nieuwelingen allemaal in de moderne bus. Maar al snel krijgen ze door dat de oude bus veel relaxter is. Het no-nonsense interieur, het typische geluid van de dieselmotor en het hele sfeertje dat om zo'n busje hangt zorgen voor het ultieme kampeergevoel.


Uiterlijk is natuurlijk niet het belangrijkste. Het gaat om wat erin zit. En we kunnen je verzekeren dat in onze dierbare busjes een zo goed als nieuwe motor ligt, die loopt als een zonnetje. Met dank aan Ton, onze zeer ervaren VW-monteur. Samen met de Avantafamilie reist hij met zijn gezin al meer dan twintig jaar door Europa. In zijn eigen T3-bus, omgebouwd tot camper. Het binnenste van zo'n busje heeft geen geheimen meer voor hem.
Staat er bij de opstapplaats een oud grijs busje op je te wachten? You are lucky!


E.